Ward Swingle

87, Eastbourne (Sussex), 19 januari, doodsoorzaak onbekend

Amerikaans arrangeur, componist, pianist en jazzvocalist. Oprichter en naamgever van les Swingle Singers, een Frans vocaal ensemble dat a capella jazzversies zong van barokmuziek, met name van Johann Sebastian Bach. Tenor Swingle zong er zelf in mee, net als vedette Christiane Legrand, de zuster van componist Michel Legrand. De Swingle Singers (1962-73) werden een begrip, aanvankelijk verguisd door puristen, maar een symbool van de nieuwe tijd. Luciano Berio schreef een stuk, Sinfonia (1968), speciaal voor de groep. Muziek van de Swingle Singers werd onder meer gebruikt in de soundtrack van Milk (Gus Van Sant, 2008). In tegenstelling tot wat velen meenden te weten was Swingle zijn echte naam, een verbastering van het Zwitserse Zwingli. Geboren in Alabama, pianist in big bands, afgestudeerd aan het conservatorium van Cincinnati. Vestigde een jaar later in Parijs en trouwde er met een klasgenoot, de Franse violiste Françoise Demorest. Richtte in 1959 de scatgroep Les Double Six de Paris op. Schreef muziek voor enkele speelfilms: Dragées au poivre/Fijn…’t is gepeperd (Jacques Baratier, 1963), Peau de banane/De avonturiers (Marcel Ophüls, 1964),

Aimez-vous les femmes? (Jean Léon, 1964), de episode Baiser d’été in Les baisers (Bernard Toublanc-Michel, 1964), Faites vos jeux, mesdames/Eddie in de greep van de vrouwen (Ophüls, 1965), Safari diamants (Michel Drach, 1966), Singapore, Singapore (Toublanc-Michel, 1967), Operazione San Pietro (Lucio Fulci, 1967), Gates to Paradise (Andrzej Wajda, 1968) en Les vieux loups bénissent la mort (Pierre Kalfon, 1971). Vanaf 1973 in Londen, daarna terug naar de VS (1984). Verdeelde de laatste jaren zijn tijd tussen Engeland en Frankrijk. Autobiografie: Swingle Singing (1997). Officier Arts et Lettres (2004).