Faten Hamama

83, Kairo, 17 januari, na een korte ziekte

Egyptisch actrice. Een van de grootste Arabische filmsterren, de grootste volgens een verkiezing in 1996 ter gelegenheid van het eeuwfeest van de Egyptische cinema. Was achtereenvolgens getrouwd met regisseur Ezzeldine Zulficar  (1947-53) en haar ontdekking, acteur Omar Sharif (1954-74). Begon als kinderster, bijgenaamd ‘de Egyptische Shirley Temple’, in Yawm said/A Happy Day (Mohammed Karim, 1939). Er werden al snel films rond haar jeugdige persoonlijkheid geconstrueerd: Rossassa fel qalb/Bullet in the Heart (Karim, 1944), Malak al-rahma/The Angel of Mercy (Youssef Wahbi, 1946), Abu Zayd al-Hilali (Zulficar, 1947), Al-millionairah al-saghirah/The Small Millionaire (Kamal Barakat, 1947), Khulud/Immortality (Zulficar, 1948), Al-yateematain/The Two Orphans (Hassan al-Imam, 1949), Nahwa al-majd/Towards Glory (Hussein Sedqi, 1949), Kursi al-itiraf/Chair of Confession (Wahbi, 1949), Sitt al-bayt/Lady of the House (Ahmed Kamel Morsi, 1949) en Kul bayt lahu rajel/Every House Has His Man (Morsi, 1949). In de realistische films van een groep nieuwe Egyptische regisseurs van de jaren 50 speelde Faten Hamama ook een sleutelrol: Baba Amine (het bescheiden debuut van Youssef Chahine, 1950), Ibn el-Nil/Son of the Nile (Chahine, 1951), Lak yawm ya zalem/Your Day Will Come (Salah Abouseif, 1951), de psychologische misdaadfilms Ana al-madi/I’m the Past (Zulficar, 1951) en Al-manzel raqam 13/House Nr. 13 (Kamal el-Sheikh, 1952), Lahn al-khulud/Immortal Song (Henry Barakat, 1952),

als vrouwelijke advocaat in de komedie Al-ustazah Fatimah/The Lawyer Fatimah (Fatin Abdel Wahab, 1952), als lotenverkoopster in Aisha (Gamel Madkoor, 1953), het melodrama Mawed ma al-hayat/Appointment with Life (Zulficar, 1953), Irham dmooi/Pity My Tears (H. Barakat, 1954), Al-malak al-zalem/The Unjust Angel (Al-Imam, 1954), Dayman maak/Always with You (H. Barakat, 1954), als slachtoffer van verkrachting in Mawed ma al-saadah/Appointment with Happiness (Zulficar, 1954), Sira fi al-wadi/The Blazing Sun/Struggle in the Valley (Chahine, 1954), Ayyamna al-holwa/Our Beautiful Days (voor het eerst tegenover Sharif; Helmy Halim, 1955), het melodrama Ho bwa dumoo/Love and Tears (El-Sheikh, 1955), als verlamde journaliste in Mawed gharam/Appointment with Love/Love Date (H. Barakat, 1956), Sira fi al-mina/Struggle in the Pier (tegenover Sharif; Chahine, 1956), Tareeq al-amal/The Road of Hope (Zulficar, 1957), het Palestijnse drama Ard al-salam/Land of Peace (tegenover Sharif; El-Sheikh, 1957), de psychologische thriller La anam/Sleepless (Abuseif, 1957),
Al tareeq al-masdood/The Barred Road (Abuseif, 1958), Al-zawjah al-azra/The Virgin Wife (El Sayed Bedeir, 1958), Sayyidat al-qasr/Lady of the Palace (tegenover Sharif; El-Sheikh, 1958), als studente die verliefd is op haar professor in Bayn al-atlal/Among the Ruins (Zulficar, 1959), Doaa al-karawan/The Nightingale’s Prayer (competitie Berlijn; H. Barakat, 1959), het op Anna Karenina gebaseerde Nahr al-hob/River of Love (tegenover Sharif; Zulficar, 1960), La tutfe al-shams/The Sun Will Never Set (Abuseif, 1961), het Amerikaanse Cairo (Wolf Rilla, 1963), Al-Lalylah al-akeerah/Last Night (competitie Cannes; El-Sheikh, 1964) en Al-haram/The Sin (competitie Cannes; H. Barakat, 1965).
Politieke ballingschap, in Londen en Beiroet (1966-71), tot na de dood van president Nasser. Vervolgens in films als Imbratoryat Meem/Empire M (Hussein Kamal, 1972) en het echtscheidingsdrama Orid hallan/I Want a Solution (Said Marzouq, 1975).

Doha Film Institute - The Lady of the Arabic Screen – Faten Hamama سيدة الشاشة العربية - فاتن حمامة from Jad Salfiti on Vimeo.