Anita Ekberg

83, Rocca di Papa (prov. Rome), 11 januari, natuurlijke dood

Zweeds fotomodel en filmactrice, voluit Kerstin Anita Marianne Ekberg. Diva die in La dolce vita (Federico Fellini, 1960) ten overstaan van Marcello Mastroianni het water van de Trevifontein inliep, had een veel langere en bredere filmcarrière dan deze ene, iconische scène. Ze zou er wel een leven lang roem aan ontlenen, die mede resulteerde in drie andere rollen in Fellini-films: als meer dan levensgroot reclamebord voor melkconsumptie in de episode Le tentazioni del dottor Antonio van Boccaccio ’70 (1962) en als zichzelf in I clowns (1970) en Intervista (1987).

De voluptueuze blondine uit Malmö beantwoordde volledig aan het schoonheidsideaal van de jaren ’50. Ze was als Miss Sweden in 1950 naar de VS gekomen, waar ze de Miss Universe verkiezing niet won, maar wel dankzij Howard Hughes een filmcontract bij RKO. Dat zou niet tot films leiden, maar ze debuteerde wel tegenover haar latere minnaar Tyrone Power met een kleine rol in de Universal-productie The Mississippi Gambler (Rudolph Maté,1953). Ekbergs Hollywoodperiode werd vooral gekenmerkt door min of meer grappig bedoelde verschijningen als seksbom: Abbott and Costello Go to Mars (Charles Lamont, 1953), als Chinese (sic!) in  de western Blood Alley (William A. Wellman, 1955), tegenover het duo Dean Martin en Jerry Lewis in Artists and Models (Frank Tashli, 1955), een hoofdrol tegenover Robert Ryan en Rod Steiger in Back to Eternity (John Farrow, 1956), weer met Martin & Lewis in Hollywood or Bust (Tashlin, 1956) en Man in the Vault (Andrew V. McLaglen, 1956). Terug in Europa draaide Ekberg voor het eerst in de studio’s van Cinecittà voor de superproductie naar Lev Tolstojs War and Peace (King Vidor, 1956). Daarna twee Engelse films met Victor Mature, Zarak (Terence Young, 1956) en Interpol/Pickup Alley (John Gilling, 1957),
terug in Hollywood de titelrol in Valerie (tegenover Sterling Hayden en haar latere eerste echtgenoot, Anthony Steel; Gerd Oswald, 1957), tegenover Bob Hope en Fernandel in Paris Holiday (Oswald, 1958), voor het eerst top-billed, met een dubbelrol in Screaming Mimi (Oswald, 1958) en tegenover Jack Palance in The Man Inside/De blauwe tiara (Gilling, 1958). Sindsdien zou Ekbergs filmloopbaan zich voornamelijk in Italië concentreren, waar ze zich in 1964 permanent vestigde. Ze behield wel haar Zweedse paspoort. Top-billed in de peplumfilm Nel segno di Roma (Guido Brignone, 1959) en daarna onder meer in de anticommunistische propagandafilm Apocalisse sul Fiume Giallo/Last Train to Shanghai (top-billed; Renzo Merusi, 1961), I mongoli/De Mongolen (tegenover Palance; André De Toth en Leopoldo Savona, 1961), A porte chiuse/Behind Closed Doors (top-billed; Dino Risi, 1962), Call Me Bwana (tegenover Hope; Gordon Douglas, 1963), 4 for Texas (tegenover Martin, Frank Sinatra, Charles Bronson en Ursula Andress; Robert Aldrich, 1963),
The Alphabet Murders/Hercule Poirot en het ABC mysterie (Tashlin, 1965), het segment Lolita in Das Liebeskarussell (Axel von Ambesser, 1965), Way... Way Out (tegenover Lewis; Douglas, 1966), Scusi, lei è favorevole o contrario? (Alberto Sordi, 1966), Woman Times Seven/Sette volte donna/Zeven maal vrouw (tegenover Shirley MacLaine, Michael Caine en Philippe Noiret; Vittorio de Sica, 1967), If It’s Tuesday, This Must Be Belgium (Mel Stuart, 1969),  top-billed in de titelrol van de horrorfilm Malenka (Armando de Ossorio, 1969), top-billed in Casa d’appuntamento/Murder on 17th Avenue (F.L. Morris alias Ferdinando Merighi, 1972), Northeast of Seoul (top-billed; David Lowell Rich, 1972), Suor Omicidi/Killer Nun (top-billed; Giulio Berruti, 1979), S+H+E: Security Hazards Expert (Robert Michael Lewis, 1980), Bámbola (Bigas Luna, 1996) en Le nain rouge (Yvan le Moine, 1998). Volgens de legende liep Ekberg twee cruciale rollen mis: die van Honey Rider in de eerste James Bondfilm Dr. No (vervangen door Andress; Young, 1962) en haar beoogde Zweedse debuut, Kärlek 65/Love 65 (Bo Widerberg, 1965). Widerberg zou haar hebben ontslagen wegens compleet gebrek aan talent. Gescheiden van de acteurs Anthony Steel en Rik Van Nutter.