Jesús Franco

82, Málaga, 2 april, beroerte

 

Spaans regisseur, producent, scenarioschrijver, componist, editor en acteur, eigenlijk Jesús Franco Manera. Gebruikte ook pseudoniemen als Frank Hollman, Jess Franck, Wolfgang Frank, Clifford Brown, James P. Johnson, Charlie Christian, A.M. Frank, Roland Marceignac, Dan L. Simon, Jack Griffin, David Khuner, Rosa Almirali, Lulu Laverne en vooral Jess Franco.  Koning van de eurotrash, maakte in vele landen lowbudgetfilms in velerlei genres, waaronder hardcore porno, maar kwam tot diep in de jaren 90 in praktisch geen enkele filmencyclopedie voor. Studeerde rechten en aan het conservatorium in Madrid, maar ook in Parijs aan de Sorbonne en filmschool IDHEC. Regieassistent van Juan Antonio Bardem (Muerte de un ciclista, 1955) en Luis García Berlanga. Schreef scenario’s en soundtracks, regisseerde de documentaires Arbol de España/The Spanish Tree (1957) en Pio Baroja (1958). Speelfilmdebuut: Tenemos 18 años (1959), gevolgd door een kleine twee honderd andere titels, soms in Zwitserland, Portugal, Duitsland, Italië, Frankrijk, Liechtenstein, Cyprus of de VS. Bekendste titels: Gritos en la noche/The Awful Dr. Orlof (1961),

La mano de un hombre muerto/The Sadistic Baron Von Klaus (1962), El secreto de Dr. Orloff (1964), Residencia para espías (met Eddie Constantine; 1966), Cartes sur table (met Constantine; 1966), Miss Muerte/Diabolical Doctor Z (1966), het Duitse Necronomicon – Geträumte Sünden (1968), The Blood of Fu Manchu/Fu-Manchú y el beso de la muerte (met Christopher Lee; 1968), Die sieben Männer der Sumuru/The Girl from Rio (1969), Der heiße Tod/99 mujeres/99 Women (1969), Rote Lippen, Sadisterotica/Red Lips/The Undercover Angels (1969), Marquis de Sade: Justine (met Klaus Kinski; 1969), The Castle of Fu Manchu/Die Folterkammer des Dr. Fu Man Chu/Assignment Istanbul (met Lee; 1969), Besame, monstruo/Küss mich, Monster/Castle of the Doomed (1969), Venus in Furs/Paroxismus (1969), de Franstalige, in Kroatië gesitueerde, Liechtensteinse productie Les cauchemars naissent la nuit/Nightmares Come at Night (1970),

Il trono di fuoco/Der Hexentöter von Blackmoor/El proceso de las brujas (met Lee; 1970), Eugenie, the Story of her Journey into Perversion (1970), Nachts, wenn Dracula erwacht/Count Dracula/Dracula 71 (met Lee; 1970), Vampyros Lesbos/Las vampiras (als Franco Manera, 1971), Sie tötete in Ekstase/Misdaad in extase (1971), La maldición de Frankenstein/De verdoemenis van Frankenstein (met Dennis Price; 1972), Drácula contra Frankenstein/Dracula, Prisoner of Frankenstein (1972), Les démons (1973), het in België opgenomen Les avaleuses/Female Vampire (met zijn latere echtgenote Lina Romay; 1973),

La nuit des étoiles filantes/Virgin among the Living Dead (1973), Célestine, bonne à tout faire (met Romay; 1974), Des diamants pour l’enfer/Women behind Bars (met Romay; 1975), L’éventreur de Notre Dame/The Sadist of Notre Dame (met Romay en Franco; 1975), het Zwitserse Die Marquise von Sade/Doriana Grey (met Romay; 1976), het in Honduras gedraaide, Zwitserse Frauengefängnis/Barbed Wire Dolls/Meisjes achter tralies (met Romay; 1976), het Zwitsers-Duitse Jack the Ripper (met Kinski; 1976), Greta – Haus ohne Männer/Ilsa the Wicked Warden (1977), Die Liebesbriefe einer portugiesischen Nonne (1977), Mondo Cannibale (samen met Franco Prosperi, 1980), El caníbal/Devil Hunter (1980), Sadomanía, el infierno de la pasión (1981), Die Säge des Todes/Saw of Death/Bloody Moon (1981), La tumba de los muertos vivientes/The Treasure of the Living Dead/Oasis of the Zombies (1982),

La mansión de los muertos vivientes (met Romay; 1985), Revenge in the House of Usher (1988), Killer Barbys (1996), Tender Flesh/Carne fresca (met Romay; 1997). Killer Barbys vs. Dracula (2002) en zijn laatste, Al Pereira vs. The Alligator Ladies (2012). Oom van regisseur Ricardo Franco (Pascual Duarte, 1976).