Jacqueline Veuve

83, kanton Vaud?, 18 april, na een lange ziekte

 

Zwitsers regisseur, vooral  van documentaires. Geboren als Jacqueline Reber, echtgenote van architect Richard Veuve. Werd in 1955 assistent van Jean Rouch in het Parijse Musée de l’Homme en werkte ook samen met direct cinema-pionier Richard Leacock (1972-73). Maakte aanvankelijk vooral etnografische documentaires, soms samen met haar landgenoot  Yves Yersin (Le panier à viande, 1966). Schreef voor de Belgische visueel antropoloog Luc de Heusch mee aan het scenario voor zijn documentaire over René Magritte (Magritte ou la leçon des choses, 1960). Voorts regisseerde Veuve korte documentaires als Les lettres de Stalingrad (1972), en Swiss Graffiti (samen met animator Monique Renault, 1975) en de lange documentaires La mort du grand-père ou le sommeil du juste (1978), Chronique paysanne en Gruyère (1990),

het meer dan vijf uur durende Le film du cinéna suisse (1991), Journal de Rivesaltes 1941-1942 (1997), Chronique vigneronne (1999). Delphine Seyrig, portrait d’une comète (2000), La nébuleuse du coeur (2006) en Vibrato (2012). Enkele fictiefilms, zoals het korte Susan (1975), het door Eric de Kuyper geschreven Partir sans laisser d’adresse (1982), de televisiefilm L’évanouie (met Stéphane Audran en Daniel Gélin; 1994) en C’était hier (2010). Speelde een kleine rol in de Belgisch-Nederlandse speelfilm A Strange Love Affair (De Kuyper en Paul Verstraten, 1985).