Maurice Garrel

88, Parijs, 4 juni, natuurlijke dood

Frans acteur. Twee keer genomineerd voor een César als beste mannelijke bijrol, in La discrète (Christian Vincent, 1991) en Rois et reine (Arnaud Desplechin, 2005). Zijn bedachtzame, doorleefde trekken staan echter het best in de herinnering door de vele rollen in films van zijn zoon, undergroundregisseur Philippe Garrel: de korte films Les enfants désaccordés (1964) en Droit de visite (1965) en de lange speelfilms Anémone (1967), Marie pour mémoire (1968), Un ange passe (1974), Liberté la nuit (1984), Les baisers de secours (1989), Le coeur fantôme (1995), Sauvage innocence (2001) en Les amants réguliers (2005). Maakte een bescheiden filmdebuut in Du rififi chez les femmes (Alex Joffé, 1958). Voorts onder meer in Adieu Philippine (Jacques Rozier, 1960), Fortunat (Joffé, 1960), Le combat dans l'île (Alain Cavalier, 1961), À cause d'une femme (Michel Deville, 1962), het onvoltooide L'enfer (Henri-Georges Clouzot, 1964), L'insoumis (Cavalier, 1964), La peau douce (François Truffaut, 1964), Un homme de trop (Costa-Gavras, 1966), La mariée était en noir (Truffaut, 1967), Le pacha (Georges Lautner, 1967), La maison des Bories (Jacques Doniol-Valcroze, 1969), Un aller simple (José Giovanni, 1970), L'an 01 (Jacques Doillon, 1972), L'héritier (Philippe Labro, 1972), NADA (Claude Chabrol, 1973), Merry go-round (Jacques Rivette, 1977), Édith et Marcel (Claude Lelouch, 1983), Un coeur en hiver (Claude Sautet, 1991), Hors saison (Daniel Schmid, 1992), Alors voilà (Michel Piccoli, 1997), Artémisia (Agnés Merlet, 1997) en Son frère (Patrice Chéreau, 2003).