Elías Querejeta

82, Madrid, 9 juni, natuurlijke dood

 

Spaans producent, scenarioschrijver en regisseur, voluit Elías Querejeta Garáte. In Baskenland geboren voormalige profvoetballer bij Real Sociedad, tekende als producent in zijn eentje voor nagenoeg de hele artistieke filmgolf  (nuevo cine) voor, tijdens en vlak na de dood van Franco in 1975. Zijn omvangrijke werk bevat in een halve eeuw nauwelijks missers. Met name het oeuvre van de twee jaar jongere regisseur Carlos Saura was cruciaal, zelfs in het veranderen van Spanje als fascistische, autoritaire en katholieke samenleving. De politieke metafoor van La caza/De jacht (Saura, 1966) werd goed begrepen.

Querejeta produceerde voor Saura daarna Peppermint frappé (competitie Cannes; 1967), Stress-es tres-tres (1968), La madriguera (competitie Berlijn, 1969), El jardín de las delicias/De tuin der lusten (1970), Ana y los lobos (competitie Cannes 1973), La prima Angélica (juryprijs Cannes 1974), de enorm arthousehit Cría cuervos (Grand Prix Cannes 1976), Elisa, vída mia (acteursprijs Cannes voor Fernando Rey; 1977),

Los ojos vendados (competitie Cannes 1978), Mamá cumple 100 años/Mama wordt 100 (Oscarnominatie; 1979) en Deprisa, deprisa (Gouden Beer in Berlijn 1981). Produceerde voorts films als Noche de verano (Jorge Grau, 1962), Último encuentro (tevens coscenarist, competitie Cannes; Antonio Eceiza, 1967), het magisch-realistische meesterwerk El espíritu de la colmena/The Spirit of the Beehive/De geest van de bijenkorf (Gouden Schelp in San Sebastian; Victor Erice, 1973),

de flop Der scharlachrote Buchstabe/The Scarlet Letter (coproductie; Wim Wenders, 1973), Pascual Duarte (tevens coscenarist, acteursprijs in Cannes voor José Luis Gómez; Ricardo Franco. 1976), de documentaire El desencanto (Jaime Chávarri, 1976), A un dios desconocido/Aan een onbekende god (tevens coscenarist; Chávarri, 1977), Las palabras de Max (tevens coscenarist, Gouden Beer ex aequo; Emilio Mártinez Lázaro, 1978), Dedicatoria (tevens coscenarist, competitie Cannes; Chávarri, 1980), El sur (competite Cannes; Erice, 1983), Feroz (tevens coscenarist; Manuel Gutiérrez Aragón, 1984), Tasio (Montxo Armendáriz, 1984), 27 horas (tevens coscenarist, Gouden Schelp; Armendáriz, 1986),

Las cartas de Alou (Gouden Schelp; Armendáriz, 1990), Una estación de paso (tevens coscenarist; Gracia Querejeta, 1992), Historias del Kronen (competitie Cannes; Armendáriz, 1995), La cité des enfants perdus (coproducent, competitie Cannes; Jean-Pierre Jeunet en Marc Caro, 1995), El último viaje de Robert Rylands (tevens coscenarist; G. Querejeta, 1996), Familia (Goya voor beste nieuwe regisseur; Fernando León de Aranoa, 1996), Barrio (Tigercompetitie Rotterdam; León de Aranoa, 1998),

Cuando vuelvas a mi lado (tevens coscenarist; G. Querejeta, 1999), de documentaire La espalda del mundo (tevens coscenarist; Javier Corcuera, 2000), Los lunes al sol (Gouden Schelp, 5 Goya’s; León de Aranoa, 2002) en de documentaire Inverno en Bagdad (Corcuera, 2005). Naast de genoemde films ook scenariobijdragen aan Los inocentes (Juan Antonio Bardem,. 1963) en het nog uit te brengen 33 días (over Picasso en Guernica; Saura, 2014). Regisseerde met Eceiza twee korte documentaires, A través de San Sebastián (1960) en A través del fútbol (1962) en veel later alleen de lange documentaire Cerca de tus ojos (2009). Getrouwd met kostuumontwerpster Maiki Marín, vader van regisseur, scenarioschrijver en actrice Gracia Querejeta (1962).