Ulu Grosbard

83, New York, 19 maart, natuurlijke dood

 

Oorspronkelijk Belgisch theater- en filmregisseur, eigenlijk Israel Grosbard. Zoon van een diamantslijper in Antwerpen, vluchtte in 1943 met zijn ouders via Spanje en Cuba naar de Verenigde Staten (1948). Studeerde kunst aan de universiteit van Chicago en drama op Yale. Vanaf 1957 Broadwayregisseur. Regisseerde ook enkele films, die zich onderscheidden door de kwaliteit van het acteren en een geraffineerde, bijna Europese toon. Aanvankelijk assistent-regisseur bij West Side Story (Robert Wise en Jerome Robbins, 1960), Splendor in the Grass (Elia Kazan, 1961), The Hustler (Robert Rossen, 1961) en The Miracle Worker (Arthur Penn, 1962). Zelfstandig regiedebuut met de verfilming van Frank D. Gilroys toneelstuk The Subject Was Roses (1968), waarvoor bijrolacteur Jack Albertson een Oscar won. Ook Patricia Neal en Martin Sheen waren te bewonderen in dit verhaal over de familieproblemen van een oorlogsveteraan. Daarna regisseerde Grosbard Dustin Hoffman in Who Is Harry Kellerman and Why Is He Saying Those Terrible Things about Me? (tevens productie; 1971), weer Hoffman in het reclasseringsdrama Straight Time (1978), Robert De Niro en Robert Duvall in de religieuze thriller True Confessions (1981),

De Niro en Meryl Streep als liefdespaar in Falling in Love (1984), Jennifer Jason Leigh en de voor een Oscar genomineerde Mare Winningham in het mooie verhaal over twee zusters Georgia (tevens productie; 1995) en Michelle Pfeiffer, Treat Williams en Whoopi Goldberg in The Deep End of the Ocean (1999).