Gérard Rinaldi

69, Briis-sous-Forges (dep. Essonne), 3 maart, lymfeklierkanker

Frans rockmuzikant, komiek en (stem)acteur. Oorspronkelijk klarinettist en saxofonist, lid van popgroepen als Les Rebelles en Les Problèmes (de begeleidingsgroep van rockster Antoine). Die laatste groep zou evolueren tot les Charlots, een muzikaal gezelschap dat zich steeds meer ging toeleggen op het maken van filmkluchten, die in eigen land immens succesvol waren. Charlot is de naam waaronder Charlie Chaplin in het Frans bekendstaat. Ze debuteerden als vijf rugbyspelers in La Grande Java (Philippe Clair, 1970). Cameraman Claude Zidi regisseerde de meeste volgende films van les Charlots, totdat hij zelf met nog beroemder komieken (Belmondo, Richard) aan de slag kon: Les bidasses en folie (Zidi, 1971), Les fous du stade (Zidi, 1972), Les Charlots font l’Espagne (Jean Girault, 1972), Le Grand Bazar (Zidi, 1973), Les quatre Charlots mousquetaires (André Hunebelle, 1973), Les bidasses s’en vont en guerre (Zidi, 1974), Bons baisers de Hong Kong (Yvan Chiffre, 1975), Et vive la liberté! (Serge Korber, 1978), Les Charlots en délire (Alain Basnier, 1979), Les Charlots contre Dracula (Jean-Pierre Desagnat, 1980), Le retour des bidasses en folie (Michel Vocoret, 1982) en Charlots connection (Jean Couturier, 1983). Rinaldi had minder succes als soloacteur, in films als La vie dissolue de Gérard Floque (Georges Lautner, 1986), Descente aux enfers (Francis Girod, 1986), de historische voetbalsupportersfilm Forza Roma/Al centro dell’area di rigore (Bruno Garbuglia en Roberto Ivan Orano, 1996) en Quelqu’un de bien (Patrick Timsit, 2002). Wel zeer actief gebleven op televisie en als stemacteur. Zo sprak hij verschillende personages in van The Simpsons en in bioscoopfilms meermalen John Malkovich en Jeroen Krabbé in The Fugitive (Andrew Davis, 1993).