George Hilton

85, Rome, 28 juli, natuurlijke dood

Uruguayaans acteur, pseudoniem van Jorge Hill Acosta y Lara. Aanvankelijk acteur van radio en fotoromans, die zijn filmdebuut maakte in het Argentijnse Los tallos amargos (Fernando Ayala, 1985). Na nog enkele Zuid-Amerikaanse producties naar Italië waar hij zijn naam verengelste en bekend zou worden als slechterik in B-films, vooral spaghettiwesterns. Europees debuut in Uomo mascherato (Ventunnio De Angelis, 1964). Onder veel meer Tempo di massacro/The Brute and the Beast (Lucio Fulci, 1966), Il tempo degli avvoltoi/Geen tranen voor een moordenaar(Nando Cicero, 1967), L’harem (Marco Ferreri, 1967), Vado, l’ammazzo e torno/Today It’s Me, Tomorrow It’s You (Enzo G. Castellari, 1967), La piu’ grande rapina del West/Halleluja for Django (Maurizio Lucidi, 1967), Professionisti per un massacro/Beroepsspelers voor een bloedbad (Cicero, 1967), Il momento di uccidere (Giuliano Carnimeo alias Anthony Ascott, 1968), Los desesperados/Gringo tegen El Diablo (Julio Buchs, 1969), C’è Sartana…vendi la pistola e comprati la bara!/Sartana regelt je begrafenis (Carnimeo, 1970), Lo strano vizio della signora Wardh/Blade of the Ripper (Sergio Martino, 1971), Mi chiamano Alleluja (Carnimeo, 1971), La coda dello scorpione/The Case of the Scorpion’s Tail (Martino, 1971), Tutti i colori del buio (Martino, 1972), Perché quelle strane gocce di sangue sul corpo di Jennifer?/Erotic Blue (Carnimeo, 1972), Fuori uno…sotto un altro, arriva il Passatore/Het bloed van Jennifer (Carnimeo, 1973), Lo chiamavano Tresette…giocava sempre col morto/Een schot hagel…Amen!(Carnimeo, 1973), Sette ore di violenza per una soluzione imprevista/Een schietgebed voor kung fu duivels (Michele Massimo Tarantini, 1974), I predatori di Atlantide (Ruggero Deodato, 1983).