Marcello Gatti

89, Rome, 26 november, doodsoorzaak onbekend

Italiaans cameraman. Specialist in documentaire stijl en neorealisme, verantwoordelijk voor het beeld van twee grote films over de Algerijnse onafhankelijkheidsoorlog, La battaglia di Algeri/De slag om Algiers (Gouden Leeuw; Gillo Pontecorvo, 1966) en Chronique des années de braise (Gouden Palm; Mohammed Lakhdar-Hamina, 1975).

Begonnen als operator van bij voorbeeld cameraman Armando Nannuzzi (Lo svitato, Carlo Lizzani, 1956; La notte brava, Mauro Bolognini, 1959; Il bell’ Antonio, Bolognini, 1960). Debuteerde als DoP met Cronaca di un delitto (Mario Sequi, 1953). Onder veel meer eindverantwoordelijk voor het camerawerk in Un giorno da leoni (Nanni Loy, 1961), het voor een Oscar genomineerde Le quattro giornate di Napoli/The Four Days of Naples/De slag om Napels (Loy, 1962), Frenesia dell’estate (Luigi Zampa, 1964), Io uccido, tu uccidi (Gianni Puccini, 1965), Una moglie americana (Gian Luigi Polidoro, 1965), La venganza de Clark Harrison (José Luis Madrid, 1966), Las siete magnificas/Seven Vengeful Women (Gianfranco Parolini, Sidney W. Pink en Rudolf Zehetgruber, 1966), Sierra Maestra (Ansano Giannarelli, 1969), Queimada/Burn! (Pontecorvo, 1969), Anonimo veneziano (met Tony Musante; Enrico Maria Salerno, 1970), The Beloved/Sin (George P. Cosmatos, 1971), La tarantola dal ventre nero/The Black Belly of the Tarantula (Paolo Cavara, 1971), Il vero e il falso (Eriprando Visconti, 1972), Girolimoni, il mostro di Roma (Damiano Damiani, 1972), Che?/What? (Roman Polanski, 1972), Rappresaglia/Massacre in Rome (Cosmatos, 1973), Bluff, storie di truffe e di imbroglioni/The Con Artists (Sergio Corbucci, 1976), Operación Ogro/Ogro (Pontecorvo, 1979), Ternosecco (Giancarlo Giannini, 1987)  en Rouge Venise (Étienne Périer, 1991). Niet te verwarren met de gelijknamige barokfluitist.