Hal Needham

82, Los Angeles, 25 oktober, kanker

Amerikaans regisseur, actiecoördinator en stuntman. Legendarische stuntman die aan zo’n 300 films en televisieproducties een bijdrage leverde en talloze technische vernieuwingen introduceerde. Kreeg daarvoor in het jaar van zijn overlijden een oeuvre-Oscar uitgereikt. Was ook stuntcoördinator, Second Unit-regisseur en regisseur van enkele commercieel zeer succesvolle series van komische actiefilms, met name zijn debuut Smokey and the Bandit (1977) met een sequel in 1980 en vier spin-offs voor televisie in 1994, alle geregisseerd door Needham.

Dat gold ook voor die andere serie, de door een scala aan sterren bevolkte, door de Hongkongse filmstudio Golden Harvest geproduceerde racefilm The Cannonball Run (1981) en de gelijknamige sequel (1984). Voor regie en scenario van The Cannonball Run II kreeg Needham een Razzie-nominatie voor de slechtste prestatie van het jaar, net als eerder voor de regie van Megaforce (1982) en Stroker Ace (1983). De hoogst gewaardeerde film van Needham was Hooper (1978), over een oudere stuntman.
Hij schreef niet het scenario, maar kon er natuurlijk wel veel van zijn eigen ervaringen in kwijt, net als in The Villain/Cactus Jack (1979), een western vol archetypes uit de stille film. Kirk Douglas speelt de titelrol, Arnold Schwarzenegger is de Knappe Vreemdeling. Meestal was Burt Reynolds Needhams alter ego, maar niet in zijn laatste twee, vrijwel onopgemerkt gebleven films, Rad (1986) en Body Slam (1986). Voordat Needham de succesvolle regisseur en best betaalde stuntman werd, bleef zijn naam onzichtbaar voor het publiek, ook al kreeg hij in het verlengde van zijn stunts ook wel eens een kleine sprekende rol, bij voorbeeld in The War Wagon (Burt Kennedy, 1967), The Devil’s Brigade (Andrew V. McLaglen, 1968), Sometimes a Great Notion/Never Give an Inch (Paul Newman, 1970), One More Train to Rob (McLaglen, 1971), The Culpepper Cattle Co. (Dick Richards, 1972), W.W. and the Dixie Dancekings (John G. Avildsen, 1975), Jackson County Jail (Michael Miller, 1976) en de tv-serie Charlie’s Angels (1976-77). Zijn eerste film als stuntman was The Spirit of St. Louis (over vliegenier Charles Lindbergh; Billy Wilder, 1957), de eerste officiële credit kreeg hij voor het aanzienlijk minder ambitieuze Paratroop Command (William Witney, 1959). Debuut als actiecoördinator in de western The Rare Breed (McLaglen, 1966). Second Unitregisseur van White Lightning (met Reynolds; Joseph Sargent, 1973), The Longest Yard/The Mean Machine (met Reynolds; Robert Aldrich, 1974), Take a Hard Ride (Antonio Margheriti. 1975), Gator (Reynolds, 1976) en Rough Cut (met Reynolds; Don Siegel, 1980). Needham plaatste eens een advertentie in de vakbladen, die de negatieve recensies van een van zijn films citeerde naast een tekening van een op hem lijkende figuur die een kruiwagen vol geld naar de bank rijdt. Kenmerkend was zijn gewoonte om naast de eindcredits bloopers te laten zien, misschien wel Needhams meest permanente invloed op de film- en televisiegeschiedenis.