Shirley Temple

85, Woodside CA, 10 februari, chronische longziekte

Amerikaans kinderactrice en diplomaat. Vermoedelijk de populairste kinderster aller tijden, de grootste kassa-attractie in Noord-Amerika tijdens de jaren 1935 tot en met 1938. Won in 1935 al een speciaal voor haar in het leven geroepen ‘jeugdoscar’, wegens haar uitzonderlijke verdiensten voor filmamusement in het voorafgaande jaar. In 1934 werden duizenden meisjes vernoemd naar de krullenkop, onder wie de latere filmactrices Shirley Jones en Shirley MacLaine. Debuteerde als 3-jarige in de korte film van Universal Runt Page (Ray Nazarro, 1932), als een van de zogeheten Baby Stars. Haar eerste lange speelfilm was Red Haired Alibi (Christy Cabanne, 1932), de eerste top billing in de korte komische western The Pie-Covered Wagon (Charles Lamont, 1932).

Na nog enkele korte films en kleine rollen in langer werk, viel ze voor het eerst op in de Fox-productie ter ondersteuning van president Roosevelts New Deal: Stand Up and Cheer! (Hamilton MacFadden, 1934). Het eerste echte stervehikel was voor Paramount Little Miss Marker (naar Damon Runyon;  Alexander Hall, 1934), waarin ze de mopperende bookmaker Sorrowful Jones (Adolphe Menjou) tot glimlachen weet te brengen. Fox had weer een superhit met Baby Take a Bow (top-billed; Harry Lachman, 1934). Vervolgens was Temple de dochter van Gary Cooper en Carole Lombard in Now and Forever (Henry Hathaway, 1934), een vliegenierster in Bright Eyes (David Butler, 1934),
een ‘southern belle’ in The Little Colonel/De kleine kolonel (Butler, 1935), een paardengek weeskind in Curly Top/Krullekopje (Irving Cummings, 1935), weer een kind van de plantage in The Littlest Rebel (Butler, 1935), adoptiekind van een vuurtorenwachter in Captain January (Butler, 1936), rijkeluiskind op stap in Poor Little Rich Girl (Cummings, 1936), zakkenrollersmaatje in Dimples (William A. Seiter, 1936), verstekeling in Shanghai in Stowaway (Seiter, 1936), kleine soldaat in Wee Willie Winkie (Ford, 1937), de fameuze Alpenwees in Heidi/Heidi, het stiefkind (Allan Dwan, 1937), de titelheldin van Rebecca of Sunnybrook Farm (Dwan, 1938), weer een wees met zang- en danstalent in Little Miss Broadway (Cummings, 1938), danspartner van Mr. Bojangles in Just around the Corner (Cummings, 1938),

The Little Princess (Walter Lang, 1939), Susannah of the Mountains (Seiter. 1939), Mytyl in het Maeterlinck-sprookje The Blue Bird (Lang, 1940) en haar laatste film onder contract bij Fox, Young People (Dwan, 1940), Temple was nu 12 en bijna rijp voor puberrollen. Ze begon bij MGM met Kathleen (Harold S. Bucquet, 1941), werd gekust door een jongen in Little Miss Rooney (Edwin L. Marin, 1942), was te zien in het met vijf Oscars bekroonde Since You Went Away (John Cromwell, 1944), het oorlogsdrama I’ll Be Seeing You (William Dieterle, 1944), de bakvissenkomedie Kiss and Tell (Richard Wallace, 1945), als bruid in Honeymoon (William Keighley, 1947), tegenover Cary Grant in The Bachelor and the Bobby-Soxer/Vrijgezel en het bakvisje (Irving Reis, 1947),

tegenover Ronald Reagan in That Hagen Girl (Peter Godfrey, 1947), tegenover John Wayne en Henry Fonda in de klassieke western Fort Apache (Ford, 1948), de komedie Mr. Belvedere Goes to College (Elliott Nugent, 1949), Adventure in Baltimore (Wallace, 1949), de paardenfilm The Story of Sea Biscuit (Butler, 1949) en haar zwanenzang op 21-jarige leeftijd: A Kiss for Corliss (Wallace, 1949), waarin ze valt voor oudere heer David Niven. In werkelijkheid scheidde Temple in 1950 van haar 7 jaar oudere eerste man, acteur James Agar, en hertrouwde ze met zakenman Charles Black. Ze zou nooit meer in een film spelen, maar zich wel inzetten voor de Republikeinse partij. Twee keer werd ze voor haar inspanningen beloond met een ambassadeurschap, in Ghana (1974-76) en in Tsjecho-Slowakije (1989-92).  In 1973 was Temple een van de eerste beroemdheden die openlijk sprak over haar borstkanker en de noodzakelijke amputatie. De meeste van haar succesfilms uit de jaren 30 zijn alleen nog te vinden in achteraf ingekleurde versies.