Luciano Vincenzoni

87, Rome, 22 september, natuurlijke dood

Italiaans scenarioschrijver. Vooral bekend door zijn samenwerking en vriendschap met Sergio Leone, voor wie hij, samen met anderen, enkele klassieke spaghettiwesterns schreef: Per qualche dollaro in piu’/For A Few Dollars More (1965), Il buono, il brutto, il cattivo/The Good, the Bad and the Ugly (1966) en Giu’ la testa/Duck, You Sucker (1971). Werkte ook sinds Il ferroviere/The Railroad Man (Pietro Germi, 1956) samen met producent Dino De Laurentiis, voor wie hij Italiaanse en Amerikaanse producties schreef.

Studeerde rechten in Rome en Padua. Eerste geproduceerde script, ook al met Leone: Hanno rubato un tram (Aldo Fabrizi, 1954). Bekendste titels die Vincenzoni schreef of scenariobijdragen aan leverde: La prima notte (Alberto Cavalcanti, 1959), het voor een Oscar genomineerde La grande guerra (Mario Monicell, 1959), Il gobbo/The Hunchback of Rome (Carlo Lizzani, 1960), Crimen (Mario Camerini, 1960), Orazi e Curiazi/Duel of Champions (Ferdinando Baldi en Terence Young, 1961), The Best of Enemies/I due nemici (Guy Hamilton, 1961), La cuccagna (Luciano Salce, 1962), Sedotta e abbandonata (competitie Cannes; Germi, 1964), La vita agra (Lizzani, 1964), Gouden Palmwinnaar Signore & Signori (Germi, 1966), Da uomo a uomo/Death Rides a Horse (Giulio Petroni, 1967),
L’avventuriero/The Rover (naar Joseph Conrad; Young, 1967), Il mercenario/The Mercenary (Sergio Corbucci, 1968), Un tranquillo posto di campagna/A Quiet Place in the Country (competitie Berlijn; Elio Petri, 1968), Roma bene (Lizzani, 1971), Torino nera (Lizzani, 1972), Gli eroi/The Heroes (Duccio Tessari, 1973), L’emigrante (met Adriano Celentanp; Pasquale Festa Campanile, 1973), Ming, ragazzi!/Hercules against Karate (Antonio Margheriti, 1973), Piedone lo Sbirro/Flatfoot/Zij noemden hem Platvoet (met Bud Spencer; Steno, 1973), Tough Guys (Tessari, 1974), Verdict (André Cayatte, 1974), Libera, amore mio… (Mauro Bolognini, 1975), Cipolla Colt/Cry, Onion! (Enzo G. Castellari, 1975), The Babysitter (René Clément, 1975), Orca (tevens productie; Michael Anderson, 1977), Gran bollito (Bolognini, 1977), Miami Supercops (met Hill & Spencer; Bruno Corbucci, 1988), Raw Deal (John Irvin, 1986) en Malèna (Giuseppe Tornatore, 2000). Zijn autobiografie Pane e cinema vormde de grondstof van de documentaire Il falso bugiardo (Claudio Costa, 2008).