Damiano Damiani

90, Rome, 7 maart, longfalen

 

Italiaans regisseur en scenarioschrijver. Invloedrijk onder collega’s, maar bij een breed cinefiel publiek grotendeels onbekend maker van meestal door hemzelf geschreven genrefilms (giallo-thrillers, spaghettiwesterns) met een veelal marxistische lading. Zijn sterk anti-Amerikaanse western Quien sabe?/El chuncho, quien sabe?/A Bullet for the General (met Klaus Kinski; 1966) geniet cultstatus. Zijn grootste hit in Nederland was de door Sergio Leone geïnitieerde komische western Un genio, due compari, un pollo/The Genius (met Terence Hill; 1975).

Begon als maker van documentaires, zoals La banda d’Affori (1947) en Le giostre (1954). Daarna scenarist, van bijvoorbeeld Uomini senza domani (Gianni Vernuccio, 1948), La Venere di Cheronea (Fernando Cerchio en Viktor Tourjansky, 1957), Erode il Grande/Herod the Great (Tourjansky, 1959), Giuditta e Oloferne/Head of a Tyrant (Cerchio, 1959),  I batellieri del Volga/Wolgaschiffer (Tourjansky, 1959), I cosacchi/The Cossacks (Tourjansky en Giorgio Venturini, 1960) en Il sepolcro del re/Cleopatra’s Daughter (Cerchio, 1960). Maakte een opvallende regiedebuut met de in San Sebastian bekroonde thriller Il rossetto/Jeux précoces/Lipstick/Gewaagd spel (1960), net als de volgende films geschreven samen met neorealismeveteraan Cesare Zavattini: Il sicario/The Hitman ( 1961) en de bewerking van Elsa Morantes roman L’isola di Arturo (1962). Daarna La rimpatriata/The Reunion (1963), de verfilming van Alberto Moravia’s roman La noia/The Boredom (met Horst Buchholz Bette Davis en Catherine Spaak; 1963)

en La strega in amore/Aura (1966) naar een roman van Carlos Fuentes. Il giorno della civetta/The Day of the Owl (met Claudia Cardinale en Franco Nero; 1968) was een eerste verkenning van de maffia, die Damiani later breed zou uitwerken in La moglie piú bella/The Most Beautiful Wife (met Ornella Muti; 1970). Confessione di un commissario di polizia al procuratore della Repubblica/The Bad Cop Chronicles (met Nero en Martin Balsam; 1971), Perché si uccide un magistrato/How to Kill a Judge (met Nero; 1975) en vooral in de televisieserie La piovra/The Octopus (1984).

Regisseerde ook de thriller L’instruttoria è chiusa: dimentichi!/The Case Is Closed: Forget It! (met Nero; 1971), Girolimoni, il  mostro di Roma/The Assassin of Rome (met Nino Manfredi; 1972), Il sorriso del grande tentatore/The Devil Is a Woman (met Glenda Jackson; 1974), de terrorismethriller Io ho paura/I Am Afraid (met Gian Maria Volonté en Erland Josephson; 1977), Goodbye e amen (met Cardinale; 1978), Un uomo in ginocchio/A Man on His Knees (1980), L’avvertimento/The Warning (1980) en voor Dino De Laurentiis de Amerikaanse horrorsequel Amityville II: The Possession (1982). Damiani’s volgende film Pizza Connection (1985) kreeg in Berlijn een Zilveren Beer. Daarna de Jezusthriller L’inchiesta/The Inquiry (1986), waarin Keith Carradine als Romeins agent naar Palestina wordt gestuurd om te onderzoeken of de gekruisigde opstandeling echt uit de dood is herrezen; Harvey Keitel speelt Pontius Pilatus.

Ten slotte maakte Damiani Gioco al massacro/The Killing Game (met Elliott Gould en Nathalie Baye; 1989), Il sole buio/The Dark Sun (met Josephson; 1990), L’angelo con la pistola/Angel of Death (1992), Alex l’ariete (2000) en Assassini dei giorni di festa/Killers on Holiday (2002).