Phyllis Thaxter

91, Longwood FL, 14 augustus, ziekte van Alzheimer

 

Amerikaans actrice. Gescheiden van televisieproducent James T. Aubrey, die later aan het hoofd van CBS zou belanden. Stond aanvankelijk onder contract bij MGM, waar ze vooral echtgenotes te spelen kreeg, als eerste die van Van Johnson in Thirty Seconds over Tokyo (Mervyn LeRoy, 1944). Ook voor MGM in Bewitched (top-billed, als vrouw met gespleten persoonlijkheid; Arch Oboler, 1945),

Week-end at the Waldord (Robert Z. Leonard, 1945), als de dochter van Spencer Tracy en Katharine Hepburn in de western The Sea of Grass (Elia Kazan, 1947), tegenover Gene Kelly in Living in a Big Way (Gregory La Cava, 1947), Tenth Avenue Angel (Roy Rowland, 1948), The Sign of the Ram (John Sturges, 1948) en de film noir Act of Violence (Fred Zinnemann, 1948). Na voor RKO te zijn opgetreden in Blood on the Moon (Robert Wise, 1948) en voor Paramount tegenover Barbara Stanwyck in No Man of Her Own (Mitchell Leisen, 1950), tekende ze bij Warner Bros. en debuteerde daar tegenover John Garfield in The Breaking Point (Michael Curtiz, 1950). Vervolgens voor Warner in Fort Worth (Edwin L. Marin, 1951), Jim Thorpe – All American (tegnover Burt Lancaster; Curtiz, 1951), Come Fill the Cup (Gordon Douglas, 1951), She’s Working Her Way through College (H. Bruce Humberstone, 1952), tegenover Gary Cooper in Springfield Rifle/De onzichtbare tegenstander (André De Toth, 1952) en Operation Secret (Lewis Seiler, 1952). Warner ontsloeg Thaxter, omdat ze aan kinderverlamming leed. Ze werkte daarna vooral voor televisie en speelde incidenteel nog in een film, zoals Women’s Prison (Seiler, 1955),

Man Afraid (Harry Keller, 1957) en The World of Henry Orient (George Roy Hill, 1964). Ze maakte een soort van comeback als de moeder van Clark Kent (tegenover Glenn Ford als diens vader) in Superman (Richard Donner, 1978), geproduceerd door haar toenmalige schoonzoon Ilya Salkind