Vadim Glowna

70, Berlijn, 24 januari, na een korte zware ziekte

 

Duits acteur en regisseur. Een van de eerste winnaars van de Gouden Camera voor de beste debuutfilm in Cannes: Desperado City (1981), een moderne film noir op de Reeperbahn. Was daarvoor al populair als filmacteur, zowel in de ‘jonge’ als de ‘oude’ Duitse film en internationale coproducties. Was onder meer zeeman, taxichauffeur, drummer, journalist en acteur in het Schauspielhaus van Gustaf Gründgens, dit alles in Hamburg. Maakte als baby van 8 maanden zijn filmdebuut in Immensee (Veit Harlan, 1943). Speelde in films als Liebe und so weiter (George Moorse, 1968), de Edgar Wallace-film Die Tote aus der Themse (Harald Philipp, 1971), Cuore di cane (Alberto Lattuada, 1976), Police Python 357 (Alain Corneau, 1976), Cross of Iron/Steiner – Das eiserne Kreuz  (Sam Peckinpah, 1977), Gruppenbild mit Dame (naar Heinrich Böll; Aleksandar Petrovic, 1977), Der Hauptdarsteller (Reinhard Hauff, 1977), Deutschland im Herbst (Alexander Kluge, Rainer Werner Fassbinder e,a., 1978), Sidney Sheldons Bloodline (Terence Young, 1979), L’associé (René Gainville, 1979), Der Schneider von Ulm (Edgar Reitz, 1979), Geschichten aus dem Wienerwald (Maximilian Schell, 1979), La mort en direct/Death Watch (Bertrand Tavernier, 1980), Limuzyna Daimler-Benz (Filip Bajon, 1982), Ediths Tagebuch (naar Patricia Highsmith; Hans W. Geissendörfer, 1983), Gouden Leeuw-winnaar Rok spokojnego slonca/The Year of the Quiet Sun (Krzysztof Zanussi, 1984), Tarot (Rudolf Thome, 1986), Wherever You Are… (Zanussi, 1988), Georg Elser – Einer aus Deutschland (Klaus Maria Brandauer, 1989), Jours tranquilles à Clichy (naar Henry Miller; Claude Chabrol, 1990), Die Unberührbare (Oskar Roehler, 2000), Baader (Christopher Roth, 2002), de titelrol van Mein Name ist Bach (Dominiqiue de Rivaz, 2003), Agnes und seine Brüder (Roehler, 2004), Vier Minuten (Chris Kraus, 2006) en als rabbijn in Hitler’s Grave (Daryush Shokof, 2011).

Na het succes van Desperado City regisseerde Glowna een handvol minder bekend geworden titels: Dies rigorose Leben (1983), Des Teufels Paradies (naar Joseph Conrads roman Victory; 1987), de Ossi-komedie Der Brocken (1992) en de verfilming van Yasunari Kawabata’s roman Das Haus der schlafenden Schönen/House of the Sleeping Beauties (tevens hoofdrol; 2006). Produceerde naast Hitler’s Grave nog twee films van Shokof. Gescheiden van actrice Vera Tschechowa.