Claude Laydu

84, Massy-Palaiseau (dep. Essonne), 29 juli, hartaanval

Oorspronkelijk Belgisch acteur. Werd als beginnend toneelspeler gecast voor de titelrol van een dorpspastoor in de verfilming van Robert Bernanos' Journal d'un curé de campagne (Robert Bresson, 1950). Hoewel Laydu zich onderwierp aan Bressons idee dat acteurs 'modellen' zijn en dat die vooral niet naar psychologische overtuigingskracht of drama moeten streven, was zijn rol zeer geloofwaardig. Sommige critici spraken van "de beste acteerprestatie aller tijden in een Franse film". Andere Bresson-modellen die nadien een professionele acteerloopbaan van betekenis in films zouden krijgen, waren Anne Wiazemsky (Au hasard Balthasar, 1966) en Dominique Sanda (Une femme douce, 1969).
Tot zijn overige, meer conventionele films behoren Au coeur de la Casbah (Pierre Cardinal, 1952), Nous sommes tous des assassins/Wij allen zijn de moordenaars (André Cayatte, 1952), La guerra de dios/Mensen in nood (Rafael Gil, 1953), Le bon Dieu sans confession (Claude Autant-Lara, 1953), La route Napoléon (Jean Delannoy, 1953), Raspoutine (Georges Combret, 1954), Attila (Pietro Francisci, 1954), Interdit de séjour (Maurice de Canonge, 1955), als componist Franz Schubert in Sinfonia d'amore (Glauco Pellegrini, 1956), Le dialogue des Carmélites (weer naar Bernanos; Pierre Agostini en Raymond Leopold Bruckberger, 1960) en als komedieschrijver Carlo Goldoni in het Oost-Duitse Italienisches Capriccio (Pellegrini, 1963), Later zou Laydu samen met zijn echtgenote Christine Balli een succesvolle marionettentelevisieserie voor kinderen maken, Bonne nuit les petits (1962-73), die in Nederland bekend zou worden als Barend de Beer