Maria Mercader

93. Rome, 26 januari, natuurlijke dood

Oorspronkelijk Spaans actrice, eigenlijk Maria de la Asunción Mercader Fordada. Zuster van Ramon Mercader, de Sovjet-agent die in 1940 in Mexico Trotski zou vermoorden, debuteerde als kinderactrice in La bruja (Maximiliano Thous, 1923). Ze werd een ster door de hoofdroi in het Catalaanse Molinos de viento (Rosario Pi, 1939) en speelde weinig later ook in Franse en Italiaanse films, zoals Il re si diverte (Mario Bonnard, 1940) en Se io fossi onesto (Carlo Ludovico Bragaglia, 1941). Haar tegenspeler in die laatste film, jeune premier Vittorio de Sica, regisseerde Mercader in Un garibaldino al convento (1942) en er ontstond een romance, die tot zijn dood in 1974 zou voortduren. Mercader kreeg twee zonen van De Sica (acteur-regisseur Christian en componist Manuel), maar ze konden pas in 1959 trouwen - in Mexico, omdat het in Italië niet mogelijk was te scheiden van zijn eerste echtgenote. Tot Mercaders overige films behoren Finalmente soli (Giacomo Gentilomo, 1942), Il treno crociato (Carlo Campogalliani, 1943), La vita è bella (Bragaglia, 1943), I nostri sogni (met De Sica; Vittorio Cottafavi, 1943), Nessuno torna indietro (Alessandro Blasetti, 1945), La porta del cielo (De Sica, 1945), Il canto della vita (Carmine Gallone, 1945), Natale al campo 119 (met De Sica; Pietro Francisci, 1947), Cuore (met De Sica; Duilio Coletti en De Sica, 1948), Il cavaliere misterioso (Riccardo Freda, 1948) en Buongiorno, elefante! (met De Sica; Gianni Franciolini, 1952). Veel later zou ze gastrollen spelen in Claretta (Pasquale Squitieri, 1984) en La casa del sorriso (Marco Ferreri, 1988).