Frans J. Afman

77, Amsterdam, 4 mei, kanker
Nederlands bankier, filmfinancier, consultant en bestuurder, voluit Franciscus Johannes Afman. Ontwikkelde in de jaren zeventig, als bankier bij Slavenburg's in Rotterdam, een systeem voor financiering van onafhankelijke internationale speelfilms, waarbij de bank een garantie verleende op basis van toezeggingen van distributeurs in verschillende landen. De eerste producent die grootschalig profiteerde van deze nu gangbare vorm van financiering was Dino De Laurentiis, de eerste film Three Days of the Condor (Sydney Pollack, 1975). Vrij snel werd Afman een belangrijke speler in de internationale filmwereld, die aan de wieg stond van tal van successen en flops, maar altijd zijn invloed behield. Ook was Afman commissaris bij de Cannon Group van Menahem Golan en Yoran Globus, en enige tijd vennoot van het invloedrijke talent agency International Creative Management. In eigen land was Afmans positie lange tijd nagenoeg onbekend. Ook werd de manier waarop hij de grenzen van het bankieren trachtte te verleggen soms object van kritiek, maar de aimabele filmliefhebber kwam altijd goed weg, met in het slechtste geval een schikking ten tijde van de afwikkeling van het faillissement van Slavenburg's. Die maakte een doorstart als Credit Lyonnais Bank Nederland (CLBN), waar Afman wederom een aanzienlijke filmdivisie leidde. Daar werd onder meer de verkoop van Cannons Nederlandse theaterpark aan de Italianen Giancarlo Parretti en Florio Fiorini voorbereid, alsmede hun geslaagde poging om de Amerikaanse studio MGM in handen te krijgen. Die laatste operatie liep slecht af, met een reeks van processen en veroordelingen voor frauduleuze handelingen, maar Afman had tijdig zijn handen afgetrokken van de voormalige partners, zodat hem geen blaam trof. Hij werd onafhankelijk consultant onder de naam Metronome Productions en ging zich in toenemende mate beijveren voor de belangen van de Nederlandse filmcultuur. Zo was hij voorzitter van het bestuur van het Nederlands Filmfestival (1996-2007) en het jaar daarop voorzitter van de Gouden Kalverenjury. De schat aan ervaring en kennis van Afman op een ingewikkeld terrein stelde hij vaak beschikbaar aan Nederlandse professionals. Toen hij zijn einde voelde naderen, wilde Afman zijn memoires op laten schrijven, maar dat lijkt niet te zijn gelukt. Wel sprak hij uitgebreid met zijn dochter Rozemyn Afman voor een door haar te voltooien documentaire over zijn leven en werk.