Ton Lutz

89, Amsterdam, 3 mei, na een kort ziekbed

Nederlands acteur en theaterregisseur, voluit Antonius Cornelis Lutz. Oudere broer van de acteurs Luc en Pieter Lutz. Vermaard vertolker van Tsjechov en het klassieke repertoire, winnaar van de Louis d’Or in 1968 (De architect en de keizer van Assyrië) en 1983 (Über alle Gipfeln ist Ruh’). Regisseur van vroeg werk van Hugo Claus (Een bruid in de morgen, Suiker). Artistiek leider van Zuidelijk Toneel Globe en het Publiekstheater, sinds 1951 docent aan de Amsterdamse Toneelschool. Speelde ook in enkele films, zoals een aflevering van Secret File USA (Operation Acropolis, Harold Young, 1954), als de verteller in beeld in Fanfare (Bert Haanstra, 1958), in De vijanden (Claus, 1968), Champagne Rose Is Dead (Calvin Floyd, 1970), de televisieversie van Vondels Lucifer (Adriaan Ditvoorst en Hans Croiset, 1981), het drieluik Het verleden (episode Mevrouw Van der Putte, Roy Logger, 1982), In de schaduw van de overwinning (Ate de Jong, 1986) en de eindexamenfilm (St, Joost, Breda) Hartenaas (Christopher Rijder, 1996). Zijn stem was onder meer te horen in de documentaires ’t Is een vreemdeling zeker (Theo van Haren Noman, 1962), Wederzijds (Gerard Rutten, 1963), Leven of theater (Kees Hin, 1987) en Magnitogorsk (als Joris Ivens; Pieter Jan Smit, 1997). Ook kwam Lutz aan het woord in de documentaireserie Allemaal theater (2004), vooral over de legendarische Tsjechovregisseur Pjotr Sjarov. Sinds 1984 officier in de Orde van Oranje Nassau. Getrouwd met actrice Ann Hasekamp.