Nova Pilbeam

95, Londen-Highgate, 17 juli, doodsoorzaak onbekend

Engels actrice. Werd op jonge leeftijd vooral bekend door haar rollen in twee films van Alfred Hitchcock: als de ontvoerde dochter in de eerste versie van The Man Who Knew Too Much (1934) en top-billed als 17-jarige in Young and Innocent/The Girl Was Young (1937). Ze maakte indruk als de dochter van een politieman die de onschuld van een voortvluchtige verdachte probeert aan te tonen.

Als het aan producent David O. Selznick had gelegen, zou Pilbeam ook de hoofdrol hebben gespeeld in Hitchcocks Amerikaanse debuut Rebecca (1940), maar de regisseur vond haar te jong en koos voor Joan Fontaine als de geterroriseerde bruid; die zou er net als tegenspeler Laurence Olivier een Oscarnominatie mee verdienen. De dochter van acteur Arnold Pilbeam zou uiteindelijk vooral in het theater haar bestemming vinden. Ze maakte haar filmdebuut als 8-jarige in de hoofdrol van het echtscheidingsdrama Little Friend (Berthold Viertel, 1934).
Tot haar overige films behoren Tudor Rose/Nine Days a Queen (top-billed als Lady Jane Grey; Robert Stevenson, 1936), Cheer Boys Cheer/Een vrouw doet zaken (top-billed; Walter Forde, 1939), Pastor Hall (Roy Boulting, 1940), Banana Ridge (Walter C. Mycroft, 1942), als Nederlandse in The Next of Kin (Thorold Dickinson, 1942), Yellow Canary (Herbert Wilcox, 1943), This Man Is Mine (Marcel Varnel, 1946), Green Fingers (John Harlow, 1947), The Three Weird Sisters (Daniel Birt, 1948), Counterblast/Devil’s Plot (Paul L. Stein, 1948). Was kort getrouwd met de in 1941 neergestorte regisseur Pen Tennyson, daarna hertrouwd met BBC-radiojournalist Alexander Whyte.

Piet Geelhoed

71, Hilversum, 16 juli, doodsoorzaak onbekend

Nederlands radio- en televisiemaker en scenarioschrijver. Winnaar van de Gouden Cinekidleeuw (2005) wegens bijzondere verdiensten op het gebied van beeldcultuur voor kinderen werkte eerst 18 jaar voor de Jongerenafdeling van de AVRO-radio. Stapte in 1988 over naar de NOS (later NPS en NTR) als eindredacteur van het nieuwe educatieve jeugdprogramma Het Klokhuis, dat hij tot 2005 door moeilijke perioden heen loodste en dat nog steeds bestaat, als voorbeeld voor iedereen die naar vormen zoekt om iets leren en amusement met elkaar te verbinden. In 1998 won het programma de Ere Zilveren Nipkowschijf. Daarnaast was Geelhoed de vaste scenarioschrijver van kinderfilmer Karst van der Meulen, sinds die Geelhoed vroeg om testdialogen te schrijven voor Peter en de vliegende autobus (1976). Sindsdien schreef hij met regisseur Van der Meulen diens films Martijn en de magiër (1979), De Bende van Hiernaast (1980), Knokken voor twee (1982), Thomas en Senior op het spoor van Brute Berend (1985) en Kunst en Vliegwerk (1989). Ook tekenden ze samen voor de langere tv-versies in serievorm van de laatste twee films en de non-fictieserie Mijn idee. Oom van editor Peter Alderliesten.

Bea Meulman

66, Amsterdam, 6 juli, kanker

Nederlands actrice. Eindexamen toneelschool Arnhem 1973, daarna tot 1984 vast verbonden aan toneelgroep Theater. Colombina voor haar rol in Edward Bonds De gek (1978). Veel tv-rollen, in series als Vrouwenvleugel (1993-95), SamSam (1994-2003), als mevrouw Pardoes in Otje (Joram Lürsen en Simone van Dusseldorp, 1998) en als moeder van Victoria Koblenko in de aflevering Reflex (David Lammers, 2011) van de reeks single plays Van God los. Slechts enkele filmrollen: de korte film Assefeest (Ramón Gieling, 1982), De weg van het vlees (Gieling, 1985), Mama is boos! (Ruud van Hemert, 1986), Sinterklaas en het geheim van de Robijn (Martijn van Nellestijn, 2004) en als juf Frans in Hoe overleef ik…? (Nicole van Kilsdonk, 2008). Getrouwd met de oorspronkelijk Belgische acteur Arthur Boni.

Roy C. Bennett

96, New York, 2 juli, doodsoorzaak onbekend

Amerikaans songwriter, pseudoniem van Israel Brodsky. Vormde een duo met de in april van hetzelfde jaar overleden Sid Tepper. Zie aldaar voor informatie over hun werk.

Sergio Sollima

94, Rome, 1 juli, doodsoorzaak onbekend

Italiaans regisseur en scenarioschrijver. Ondanks de bescheiden omvang van zijn oeuvre invloedrijk regisseur van genrefilms. Tot zijn fans behoren regisseurs als Quentin Tarantino, Nicholas Winding Refn en Martin Koolhoven; de laatste bedankte Sollima expliciet op de eindcredits van Het Schnitzelparadijs (2005). Zijn werk werd gekenmerkt door gestileerd geweld en een marxistisch wereldbeeld, waarin de zwaksten altijd gepiepeld worden, tot ze in opstand komen. De meeste van zijn films werden van muziek voorzien door Ennio Morricone. Het bekendst werden zijn drie spaghettiwesterns: La resa dei conti/The Big Gundown (1966), Faccia a faccia/Face to Face (1967) en Corri uomo corri/Run, Man, Run (1968), alsmede de twee harde zogeheten poliziotteschi : het in New Orleans opgenomen Città violenta/Violent City (met Charles Bronson; 1970) en Revolver (1973).

Sollima begon zijn filmloopbaan als scenarioschrijver. Hij leverde onder meer bijdragen aan de scripts van Persiane chiuse/Closed Shutters (Luigi Comencini, 1951), Il mondo dei miracoli (Luigi Capuano, 1959), Il cavaliere dai cento volti (Pino Mercanti, 1960), Madri pericolose (Domenico Paolella, 1960), I Teddy Boys della canzone (Paolella, 1960), Il segreto dello sparviero nero (Paolella, 1961), Una spada nell’ombra (Capuano, 1961). maar vooral van peplum-films als Ursus (Carlo Campogalliani, 1961), Goliath contro i Giganti (Guido Malatesta., 1961), La furia di Ercole/The Fury of Hercules (Gianfranco Parolini, 1962), Maciste contro lo sceicco/Maciste vecht tegen de sjeik (Paolella, 1962), Ursus, il gladiatore ribelle (Paolella, 1962), I dieci gladiatori (Parolini, 1963), Il trionfo dei dieci gladiatori (als Simon Sterling; Nick Nostro, 1964), en Gli invincibili dieci gladiatori/Spartacus and the Ten Gladiators (als Sterling; Nostro, 1964).
Als regisseur debuteerde Sollima ook onder het pseudoniem Sterling met de spionagefilm Agente 3S3: Passaporto per l’inferno/Passport to Hell (1965), gevolgd door vergelijkbaar werk als Agente 3SR: Massacro al sole/Agent 3S3: Paspoort naar de hel (als Sterling; 1966) en Requiem per un agente segreto (1966). Overige films als regisseur: het segment Le donne in L’amore difficile (1962), de thriller Il diavolo nel cervello/Devil in the Brain (1972), de piratenfilm Il corsaro nero/The Black Pirate (1976), Passi d’amore (1989) en Berlin ’39 (1993). Ook was hij de regisseur van de immens populaire tv-serie Sandokan/De Tijger van Maleisië (1976). Vader van regisseur Stefano Sollima.