Luciano Martino

79, vliegtuig van Malindi  naar Nairobi (Kenia), 14 augustus, longoedeem

Italiaans producent, scenarioschrijver en regisseur, soms vermeld als Martin Hardy. Broer van regisseur Sergio Martino. Zeer actief als maker van  gevarieerde eurotrash (klucht, peplum, horror, spaghettiwestern, giallo, erotiek, mondo-documentaire), aanvankelijk alleen scenarioschrijver. Droeg bij aan scripts van films als La donna piu’ bella del mondo/De mooiste vrouw van de wereld (met Gina Lollobrigida; Robert Z. Leonard, 1955), Giovani mariti (Mauro Bolognini, 1958), La scimitarra del Saraceno/The Pirate and the Slave Girl/De wraak van de Saraceen (Piero Pierotti, 1959), I pirati della costa/Pirates of the Barbary Coast (Domenico Paolella, 1960), de komedie met Totò Chi si ferma è perduto (Sergio Corbucci, 1960), het in Amsterdam opgenomen La ragazza in vetrina (Luciano Emmer, 1961), Il colosso di Rodi/The Colossus of Rhodes (Sergio Leone, 1961),

I Mongoli/De Mongolen (André De Toth en Leopoldo Savona, 1961),  Romolo e Remo (Corbucci, 1961), Il vecchio testamento/The Old Testament (Gianfranco Parolini, 1962), Il giustiziere dei mari/Avenger of the Seven Seas (Paolella, 1962), Tiro al piccione/Pigeon Shoot (Giuliano Montaldo, 1962) en Il demonio (tevens zijn eerste productie; Brunello Rondi, 1963).

 Vanaf dat moment kwam de nadruk meer op productie te liggen, maar hij schreef nog – onder veel meer -  La frusta e il corpo/The Whip and the Body (Mario Bava, 1963), Golia e il cavaliere mascherato/Hercules and the Masked Rider (Pierotti, 1963), Maciste contro i Mongoli/Hercules against the Mongols (Paolella, 1963), Ercole contro i tiranni di Babilonia (Paolella, 1964), Buffalo Bill, l’eroe del Far West/Buffalo Bill, de Held van het Wilde Westen (Mario Costa, 1965), Il pistolero di Arizona/Arizona Colt/Man from Nowhere (Michele Lupo, 1966) en L’allenatore nel pallone (S. Martino, 1984); van zijn ruim 100 titels als producent zijn de belangrijkste I giganti di Roma/Hercules and the Princess of Troy (Antonio Margheriti, 1964), 10.000 dollari per un massacro/10.000 dollar bloedgeld (tevens scenario; Romolo Guerrieri, 1967), Il dolce corpo di Deborah/The Body (Guerrieri, 1968), Per 100.000 dollari ti ammazzo (Giovanni Fago, 1968), La battaglia di El Alamein/Desert Tanks (Giorgio Ferroni, 1969), Così dolce…così perversa (Umberto Lenzi, 1969), Una nuvola di polvere…un grido di morto…arriva Sartana/Cloud of Dust…Cry of Death…Sartana Is Coming (Giuliano Carnimeo, 1970), Lo strano vizio della Signora Wardh/Blade Ripper (S. Martino, 1971), La coda dello scorpione/The Scorpion’s Tail (S. Martino, 1971),
Tutti i colori del buio/All the Colors of the Dark (S. Martino, 1972), Perché quelle strane gocce di sangue sul corpo di Jennifer?/Erotic Blue/The Case of the Bloody Iris (Carnimeo, 1972), Il tuo vizio è una stanza chiusa e solo io ne ho la chiave/Your Vice Is a Locked Room and Only I Have the Key/Eye of the Black Cat (S. Martino, 1973), Milano trema – la polizia vuole giustizia (S. Martino, 1973), Tony Arzenta (met Alain Delon; Duccio Tessari, 1973), Milano odia: la polizia non può sparare/Almost Human/The Executioner (Lenzi, 1974), het stervehikel voor zijn toenmalige vriendin en protegée Edwige Fenech L’insegnante (Nando Cicero, 1975), Zorro (met Delon; Tessari, 1975), Mannaja/A Man Called Blade  (S. Martino, 1977), Il grande attacco/Battle Force (Lenzi, 1978), La montagna del dio cannibale (S. Martino, 1978), L’isola degli uomoni pesce (S. Martino, 1979), Concorde Affaire ’79 (Ruggero Deodato, 1979), Il fiume del grande caimano/Alligators (S. Martino, 1979), Mangiati vivi!/Eaten Alive! (Lenzi, 1980), Cannibal ferox (Lenzi, 1981), La casa con la scala nel buio/A Blade in the Dark (Lamberto Bava, 1983), 2019, dopo la caduta di New York/Vlucht uit New York (S. Martino, 1983), Blastfighter/Force of Vengeance (L. Bava, 1984), Lo zio indegno (Franco Brusati, 1989), Christian (Gabriel Axel, 1989), Il regista di matrimoni/The Wedding Director (Marco Bellocchio, 2006) en Gorbaciof (Stefano Incerti, 2010). Luciano Martino regisseerde zelf slechts zes films, soms onder pseudoniem: Le spie uccidono a Beirut/The Spy Killers/X 117: Vrouwenjacht in Beiroet (als Mario Donan. 1965), Furia a Marrakech (samen met Mino Loy, 1966), de documentaire I segreti della città più nude del mondo (als Dan Lopert, 1971), La vergine, il toro e il capricorno/De Maagd, de Stier en de Steenbok (met Fenech; 1977), Nel giardino delle rose (tevens scenario; 1990) en In camera mia (tevens scenario; 1992). Woonde de laatste jaren in Kenia. Getrouwd geweest met actrice Wandisa Guida.