Gilbert Taylor

99, Newport (Isle of Wight), 23 augustus, natuurlijke dood

Engels cameraman. Hoewel hij het bekendst werd om zijn meningsverschillen met de regisseur-producent tijdens de opnamen van Star Wars: Epsode IV -  A New Hope (George Lucas, 1977), was Taylor de grootmeester van de indirecte belichting in zwart-wit. Tijdens zijn lange carrière, die begon in 1929 als camera-assistent tijdens de laatste stille films van de Gainsborough-studio, kreeg hij merkwaardig genoeg niet eens een Oscarnominatie, wel twee BAFTA-nominaties voor zijn opmerkelijke aandeel in het visuele expressionisme van Roman Polanski’s zwart-witfilms Repulsion (1965)  en Cul-de-sac (1966), maar zonder enige onderscheiding voor Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb (Stanley Kubrick, 1964) en de eerste Beatles-film A Hard Day’s Night (Richard Lester, 1964).

Wel kregen de special effects van The Dam Busters (Michael Anderson, 1955) een Oscarnominatie, maar die werden niet aan Taylor toegeschreven maar aan Associated British Picture Corporation Ltd. Aanvankelijk camera-assistent en operator, van onder meer vermaarde DoP’s als Jack Hildyard en Harry Waxman. Zelfstandig debuut als chef camera in The Guinea Pig (Roy Boulting, 1948). Sindsdien onder meer Seven Days Noon (John en Roy Boulting, 1950), Circle of Danger (Jacques Tourneur, 1951), High Treason (R. Boulting, 1951), The Yellow Balloon (J. Lee Thompson, 1953), Single-Handed (R. Boulting, 1953), Front Page Story (Gordon Parry, 1954), The Weak and the Wicked (Lee Thompson, 1954) en Seagulls over Sorrento (gebr. Boulting, 1954). Hoewel Gil Taylor officieus al had gedraaid voor Trouble in the Glen (Herbert Wilcox, 1954), was zijn eerste officiële kleurenfilm As Long As They’re Happy (Lee Thompson, 1955). Hij bleef lang kleur en zwart-wit afwisselen, voor films als Josephine and Men (R. Boulting, 1955), Yield to the Night (Lee Thompson, 1956),
It’s Great to Be Young (Cyril Frankel, 1956), The Good Companions (Lee Thompson, 1957), Woman in a Dressing Gown (Lee Thompson, 1957), No Time for Tears (Frankel, 1957), Ice Cold in Alex (Lee Thompson, 1958), No Trees in the Street (Lee Thompson, 1959), Tommy the Toreador (met tieneridool Tommy Steele; John Paddy Carstairs, 1959), Bottoms Up (Mario Zampi, 1960), Sands of the Desert (Carstairs, 1960), The Full Treatment (Val Guest, 1960), The Rebel (Robert Day, 1961), It’s Trad, Dad! (Lester, 1962), A Prize of Arms (Cliff Owen, 1962), The Punch and Judy Man (Jeremy Summers. 1963), Alive and Kicking (Frankel, 1964), Ferry Cross the Mersey (Summers, 1965), The Bedford Incident (James B. Harris, 1965),
Theatre of Death (Samuel Gallu, 1967), The Man Outside (Gallu, 1967), Work is a 4-Letter Word (Peter Hall, 1968), Before Winter Comes (Lee Thompson, 1969), A Nice Girl Like Me (Desmond Davis, 1969), Quackser Fortune Has a Cousin in the Bronx (Waris Hussein, 1970), The Tragedy of Macbeth/Macbeth (Polanski, 1971), A Day at the Beach (naar Heere Heeresma; Simon Hesera, 1972), Frenzy (Alfred Hitchcock, 1972), Soft Beds, Hard Battles (R. Boulting, 1974), The Omen (Richard Donner, 1976), Escape to Athena (George P. Cosmatos, 1979), het mystieke Meetings with Remarkable Men (Peter Brook, 1979), Dracula (John Badham, 1979), de edelpornokitsch van Flash Gordon (Mike Hodges, 1980), Green Ice (Ernest Day, 1981), Venom (Piers Haggard, 1981), Losin’ It (Curtis Hanson, 1983), Voyage of the Rock Aliens (James Fargo, 1984), Lassiter (Roger Young, 1984), The Bedroom Window (Hanson, 1987) en Don’t Get Me Started (Arthur Ellis, 1994).  

Gil Taylor - Behind the Camera from BSC on Vimeo.