Georges Moustaki

79, Nice, 23 mei, longemfyseem

 

In Egypte geboren Franse zanger, componist, liedjesschrijver en acteur van Grieks-Joodse afkomst, eigenlijk Giuseppe Mustacchi. Schreef vele succesnummers voor onder meer Serge Reggiani, Edith Piaf, Yves Montand en Dalida, voordat hij in 1969 zijn eerste eigen hit scoorde, Le métèque. Schreef zijn eerste soundtrack voor een korte film van en met Henri Garcin, Les chiuchachas (1961), gevolgd door films als Jusqu’au bout du monde (François Villiers, 1963), het korte 24 heures d’amant (Claude Lelouch, 1964), L’américain (Marcel Bozzuffi, 1969), het Algerijnse Les hors-la-loi/Al kharijun an al qanum (Tewfik Fares, 1969), La fiancée du pirate (Nelly Kaplan, 1969),

Solo (Jean-Pierre Mocky, 1970), Le pistonné (Claude Berri, 1970), het Israëlische Ore’ach b’onah metah/Le client de la morte saison (Moshe Mizrahi, 1970), het korte Der kleine Soldat (Uli Edel, 1971), Le trèfle à cinq feuilles (Edmond Freess, 1972), Ish Rachel/Rachel’s Man (Mizrahi, 1976), Au bout du bout du banc (Peter Kassovitz, 1979), J’ai oublié de te dire (Laurent Vinas-Raymond, 2009) en de nog uit te brengen korte film Misconception (Frédéric Chast en Thim Naccache, 2013). Zijn liedjes werden op vele soundtracks gebruikt, maar zeer nadrukkelijk en veelvuldig in Faustrecht der Freiheit (Rainer Werner Fassbinder, 1975). Moustaki bewerkte de roman van Albert Cossery en schreef de soundtrack voor Mendiants et orgueilleux (Jacques Poitrenaud, 1972), waarin hij ook de hoofdrol speelde.

Acteerde tevens in enkele tv-producties en de Japanse speelfilm Yoroppa tokkyu/Princess and the Photographer (Yutaka Ohara, 1984). Ook was hij ‘de Dichter’ in de Italiaanse roadmovie Alla rivoluzione sulla due cavalli (Maurizio Sciarra, 2001).