Bryan Forbes

86, Virginia Water (Surrey), 8 mei, na een lange ziekte

 

Engels regisseur, scenarioschrijver, producent en acteur, pseudoniem van John Theobald Clarke. Invloedrijke sleutelfiguur in de Britse filmindustrie, die onder meer korte tijd de EMI-Elstree studio leidde (1969-71). Kreeg zijn enige Oscarnominatie voor het scenario van The Angry Silence (Guy Green, 1961), waarin Richard Attenborough eigenhandig een staking breekt. Zijn bekendste eigen film was The Stepford Wives (1975), gebaseerd op een roman van Ira Levin over een voorstadje waar de mannen hun vrouwen willen vervangen door volgzame robots.

Forbes, legerkameraad van Roger Moore, was een aanhanger van de Conservatieve partij en speechschrijver van premier Edward Heath. Hij begon zijn loopbaan als acteur, met de sterfscène van een kanonnier in The Small Back Room (Michael Powell en Emeric Pressburger, 1949). Zou vaak geüniformeerde rollen spelen. Te zien in films als All over the Town (Derek N. Twist, 1949),  The Wooden Horse (Jack Lee, 1950), The World in His Arms (Raoul Walsh, 1952), Appointment in London (Philip Leacock, 1953), Sea Devils (Walsh, 1953), Wheel of Fate (Francis Searle, 1953), The Million Pound Note (Ronald Neame, 1954),

An Inspector Calls (Guy Hamilton, 1954), The Colditz Story (Hamilton, 1955), Passage Home (Roy Ward Baker, 1955), The Baby and the Battleship (Jay Lewis, 1956), Satellite in the Sky (Paul Dickson, 1956), It’s Great to Be Young! (Cyril Frankel, 1956), Quatermass 2 (Val Guest, 1957), The Key (naar Jan de Hartog; Carol Reed, 1958), Yesterday’s Enemy (Guest, 1959), The League of Gentlemen (tevens scenario; Basil Dearden, 1960)

en The Guns of Navarone (J. Lee Thompson, 1961). Latere gastrollen speelde hij onder het pseudoniem Turk Thrust als kampbewaarder in A Shot in the Dark/Inspecteur Clouseau slaat weer toe (Blake Edwards, 1964) en tegenover zijn echtgenote Nanette Newman in het Schotse Restless Natives (Michael Hoffman, 1985). Forbes’ eerste scenariobijdrage betrof aanvullende dialogen in de avonturenfilm The Black Knight (met Alan Ladd; Tay Garnett, 1954). Eerste eigen geproduceerde scenario: The Cockleshell Heroes/Operatie Kajak (José Ferrer, 1955). Naast veel van zijn eigen films schreef Forbes het woestijndrama The Black Tent (Brian Desmond Hurst, 1956), House of Secrets (Green, 1956), I Was Monty’s Double (John Guillermin, 1958), The Captain’s Table (Lee, 1959), Danger Within (Don Chaffey, 1959), Man in the Moon (Dearden, 1960), Only Two Can Play (naar Kingsley Amis; Sidney Gilliat, 1962),

Station Six-Sahara (Seth Holt, 1962), Of Human Bondage (naar William Somerset Maugham; Ken Hughes en Henry Hathaway, 1964), The Man Who Haunted Himself (Dearden, 1970), Hopscotch (Neame, 1980) en de biopic Chaplin (samen met William Boyd en William Goldman; Attenborough, 1992). Forbes schreef niet zijn eigen regiedebuut, het hoog gewaardeerde Whistle down the Wind (1961), gebaseerd op een roman van Mary Hayley Bell, de moeder van hoofdrolspeelster Hayley Mills. Daarna volgden het gootsteenrealisme van The L-Shaped Room (met de voor een Oscar genomineerde Leslie Caron; 1962), zijn eigen favoriet Seance on a Wet Afternoon (met de voor een Oscar genomineerde Kim Stanley; 1964), King Rat (naar James Clavell; 1965), The Wrong Box (1966),

The Whisperers/De fluisteraars (met de voor een Oscar genomineerde Edith Evans; 1967), Deadfall (met Michael Caine als meester-inbreker; 1968), The Madwoman of Chaillot (gespeeld door Katharine Hepburn; 1969), The Raging Moon (1971), The Slipper and the Rose: The Story of Cinderella (1976), International Velvet (1978), een segment van Sunday Lovers (1980), Better Late than Never (met David Niven, Maggie Smith en Art Carney; 1983) en The Naked Face (naar Sidney Sheldon; 1984). Forbes zou het aanbod om de eerste James Bondfilm Dr, No (Terence Young, 1962) te regisseren, van de hand hebben gewezen als “just another bang bang movie”. Schreef verschillende romans en non-fictieboeken. Gescheiden van de Ierse actrice Constance Smith.