Antonie Kamerling

44, Zevenhoven, 6 oktober, zelfdoding na ernstige depressies

Nederlands acteur en zanger, voluit Anthonie Willem Constantijn Gneomar Kamerling. Ongeschoold, maar charismatisch filmacteur werd direct een ster, toen hij van het studententoneel overstapte naar de eerste dagelijkse soap Goede tijden, slechte tijden (1990-93), In de eerste seizoenen vormde hij als Peter Kelder tegenover zijn vriend Reinout Oerlemans, nu een succesvol televisie- en filmproducent, het onbetwiste koningskoppel.

Debuteerde in speelfilm met de voor een Gouden Kalf genomineerde hoofdrol in De kleine blonde dood (Jean van de Velde, 1993), naar de gelijknamige roman van Boudewijn Büch. Na een kleine bijdrage aan de televisiefilm Lolamoviola - En route (Paul Ruven, 1994) speelde Kamerling als jonge blonde prooi van Pete Postlethwaite een hoofdrol in de Engelstalige coproductie Suite 16 (Dominique Deruddere, 1994). Die homo-erotische rol van homme fatale paste hem ook als een schoen tegenover Willem Nijholt in de telefilm Respect (Eric Oosthoek, 1994). Maar het grootste succes had hij als de naar mystiek neigende voetballer Hero in de film All Stars (Van de Velde, 1997). Het door hemzelf gezongen titellied Toen ik je zag, van de hand van Guus Meeuwis, haalde zelfs de eerste plaats van de top-40. Na een gelijknamige televisieserie (1999-2001) en verschillende buitenlandse remakes van All Stars zonder Kamerling, schreef Van de Velde de acteur een vervolgfilm op het lijf, Old Stars, waarin Hero tot de islam was toegetreden. Het is onduidelijk of die film nu nog gemaakt kan worden.

Mede door chronische onzekerheid nam de filmcarrière van Kamerling sindsdien geen erg hoge vlucht, al was hij de ster van onder meer Ik ook van jou (Ruud van Hemert, 2001) en Feestje (Van Hemert, 2004), beide keren tegenover Beau van Erven Dorens. Ook vermeldt de uitgebreide filmografie een Amerikaanse productie, Exorcist: The Beginning (Renny Harlin, 2004). Zijn rol als nazi-luitenant verdween grotendeels uit de eindmontage, maar was groter in de alternatieve versie van de tijdens de opnamen ontslagen originele regisseur, Dominion: Prequel to the Exorcist (Paul Schrader, 2005). Voorts was Kamerling te zien in de korte derdejaars academiefielm Koekoek! (Martin Koolhoven, 1995), de korte film Delft Blue (Steve Kurland, 1995), tegenover zijn echtgenote Isa Hoes in de korte film Darkling (Pieter Kuijpers, 1995), de tv-serie Eine kleine nachtmerrie (Ate de Jong, 1996), de eindexamenfilm De orde der dingen (Koolhoven, 1996), de Belgische speelfilm Lisa (Jan Keymeulen, 1996), de eindexamenfilm Hot Dogs (Basseem Hassän, 1997), de weinig vertoonde coproductie Sentimental Education (vrij naar Flaubert; C.S. Leigh, 1998), Left Luggage (Jeroen Krabbé, 1998), top-billed in het door Arnon Grunberg geschreven Het 14de kippetje (Hany Abu Assad, 1998), zeer overtuigend als priester in de telefilm Saint Amour (Oosthoek, 2000),

de taxshelterproductie Soul Assassin (Laurence Malkin, 2001), met een cameo in Mindhunters (Harlin, 2004), Five Fingers (Malkin, 2005), de telefilm HannaHannah (Annemarie van de Mond, 2007), het weinig vertoonde Nefarious (Michael Knighton, 2008), de tv-serie Voetbalvrouwen (2008), de Hongaars-Bulgaars-Brits-Nederlandse coproductie Prima Primavera (Janos Edelenyi, 2009), de Hongaars-Braziliaans-Portugese coproductie Budapest (Walter Carvalho, 2009) en de film in de serie Kort Rotterdams, Spaanse draf (Ruben Bults, 2010). Naar verluidt zou Kamerling zijn laatste rolletje hebben gespeeld in het nog uit te brengen New Kids Turbo (Steffen Haars en Flip van der Kuil, 2010).

Kamerling was de laatste jaren vooral succesvol in het theater, nadat hij steeds beter was gaan zingen. Hij kreeg de beste recensies van zijn leven voor twee hoofdrollen in musicals gebaseerd op filmklassiekers, Turks fruit (2005) en Sunset Boulevard (2008). Broer van actrice Liesbeth Kamerling.