82,
Madrid, 9 juni, natuurlijke dood
Spaans producent, scenarioschrijver en
regisseur, voluit Elías Querejeta
Garáte. In Baskenland geboren voormalige
profvoetballer bij Real Sociedad, tekende als producent
in zijn eentje voor nagenoeg de hele artistieke filmgolf
(nuevo cine) voor, tijdens en vlak na de dood van Franco
in 1975. Zijn omvangrijke werk bevat in een halve eeuw nauwelijks missers. Met
name het oeuvre van de twee jaar jongere regisseur Carlos Saura
was cruciaal, zelfs in het veranderen van Spanje als fascistische, autoritaire
en katholieke samenleving. De politieke metafoor van La caza/De jacht (Saura,
1966) werd goed begrepen.
Querejeta produceerde voor Saura daarna Peppermint frappé (competitie Cannes; 1967), Stress-es tres-tres (1968), La
madriguera (competitie Berlijn, 1969), El jardín de las delicias/De tuin der lusten (1970), Ana y los lobos (competitie
Cannes 1973), La prima Angélica (juryprijs Cannes 1974), de enorm arthousehit Cría cuervos (Grand Prix Cannes 1976), Elisa, vída mia (acteursprijs
Cannes voor Fernando Rey; 1977),
Los ojos vendados (competitie
Cannes 1978), Mamá cumple 100 años/Mama wordt 100 (Oscarnominatie; 1979) en Deprisa, deprisa (Gouden
Beer in Berlijn 1981). Produceerde voorts films als Noche de verano (Jorge
Grau, 1962), Último encuentro (tevens
coscenarist, competitie Cannes; Antonio Eceiza,
1967), het magisch-realistische meesterwerk El
espíritu de la colmena/The
Spirit of the Beehive/De geest van de bijenkorf (Gouden
Schelp in San Sebastian; Victor Erice, 1973),
de flop Der scharlachrote Buchstabe/The
Scarlet Letter (coproductie; Wim Wenders, 1973), Pascual Duarte (tevens coscenarist, acteursprijs
in Cannes voor José Luis Gómez; Ricardo Franco. 1976), de documentaire El desencanto (Jaime Chávarri,
1976), A un dios desconocido/Aan een
onbekende god (tevens coscenarist; Chávarri,
1977), Las palabras
de Max (tevens coscenarist, Gouden Beer ex aequo; Emilio
Mártinez Lázaro, 1978), Dedicatoria (tevens coscenarist, competitie Cannes;
Chávarri, 1980), El
sur (competite Cannes;
Erice, 1983), Feroz (tevens coscenarist; Manuel Gutiérrez Aragón, 1984), Tasio (Montxo Armendáriz, 1984), 27
horas (tevens coscenarist, Gouden Schelp; Armendáriz, 1986),
Las
cartas de Alou (Gouden
Schelp; Armendáriz, 1990), Una estación de paso (tevens coscenarist; Gracia Querejeta, 1992), Historias del Kronen (competitie Cannes; Armendáriz, 1995), La
cité des enfants perdus (coproducent,
competitie Cannes; Jean-Pierre Jeunet en Marc Caro,
1995), El último
viaje de Robert Rylands (tevens
coscenarist; G. Querejeta, 1996), Familia (Goya voor beste nieuwe regisseur; Fernando
León de Aranoa, 1996), Barrio (Tigercompetitie Rotterdam; León de Aranoa,
1998),
Cuando vuelvas a mi lado (tevens coscenarist; G. Querejeta,
1999), de documentaire La espalda del mundo (tevens
coscenarist; Javier Corcuera,
2000), Los lunes
al sol (Gouden Schelp, 5 Goya’s; León de Aranoa, 2002) en de documentaire Inverno en Bagdad (Corcuera, 2005). Naast de
genoemde films ook scenariobijdragen aan Los
inocentes (Juan Antonio Bardem,.
1963) en het nog uit te brengen 33 días (over Picasso en Guernica; Saura,
2014). Regisseerde met Eceiza twee korte
documentaires, A través
de San Sebastián (1960) en A través del fútbol
(1962) en veel later alleen de lange documentaire Cerca de tus ojos (2009). Getrouwd met
kostuumontwerpster Maiki Marín,
vader van regisseur, scenarioschrijver en actrice Gracia
Querejeta (1962).