Filmkenner Hans Beerekamp verzamelt op deze site informatie over mensen die alleen nog te bewonderen zijn door hun bijdrage aan het eeuwige filmscherm.
Belgisch acteur. Speelde samen met tweelingbroer René Verreth in de populaire Vlaamse televisieserie De collega's (1978-81) en de eruit voortvloeiende bioscoopfilm De kollega's maken de brug (tevens productie; Vincent Rouffaer, 1988). Ook in films als Pallieter (Roland Verhavert, 1976), Kasper in de onderwereld (Jef van der Heyden, 1979), Honneponnetje (Ruud van Hemert, 1988) en Daens (Stijn Coninx, 1993). Was ook geruime tijd directeur van het Mechels Miniatuur Theater.
Japans art director. Vast medewerker van regisseur Akira Kurosawa, vanaf Ikimono no kiroku/I Live in Fear (1955) tot diens zwanenzang Dreams (1990). Vier Oscarnominaties, voor de kostuums van Yojimbo (1961) en het production design van Tora! Tora! Tora! (Richard Fleischer, Kinji Fukasaku en Toshio Masuda, 1970), Kagemusha (Kurosawa, 1980) en Ran (Kurosawa, 1985). Voorts onder meer verantwoordelijk voor de vormgeving van Joi-uchi/Rebellion (Masaki Kobayashi, 1967) en het door Kurosawa geschreven Ame agaru/After the Rain (Takashi Koizumi, 1999).
Canadees acteur, eigenlijk Louis Harold Jacobovitch. Speelde een grote variëteit aan bijrollen, van de onderduiker Hans van Daan in The Diary of Anne Frank (George Stevens, 1959) tot de heimelijke travestiet Sam Musgrave in Everything You Always Wanted to Know about Sex but Were Afraid to Ask (Woody Allen, 1972). Debuteerde in het Britse Is Your Honeymoon Really Necessary? (Maurice Elvey, 1953). Voorts onder meer Song without End (Charles Vidor, 1960), Irma la Douce (Billy Wilder, 1963), Cotton Comes to Harlem (Ossie Davis, 1970), Little Murders (Alan Arkin, 1971), Next Stop, Greenwich Village (Paul Mazursky, 1976), Roseland (James Ivory, 1977), The Magician of Lublin (Menahem Golan, 1979), het in Nederland opgenomen The Lucky Star (Max Fischer, 1980), Arthur (Steve Gordon, 1981), My Favorite Year (Richard Benjamin, 1982), Amazon Women on the Moon (episode van Robert K. Weiss, 1987), Avalon (Barry Levinson, 1990) en I.Q. (Fred Schepisi, 1994).
97, Saint-Lubin-des-Joncherets (departement Eure-et-Loir), 22 oktober, natuurlijke dood
Frans cameraman. Begon als camera-operator bij films als Les dames du Bois de Boulogne (Robert Bresson, 1945) en Le diable au corps (Claude Autant-Lara, 1947). Eerste film als chef-cameraman: La cage aux rossignols (Jean Dréville, 1945). Voorts onder meer Gouden-Palmwinnaar Une aussi longue absence (Henri Colpi, 1961), L'étalon (Jean-Pierre Mocky, 1970) en Trafic (Jacques Tati, 1971).
Met Hiroyuki Nagato in Taiyo no kisetsu 76, Tokio, 21 oktober, hersenbloeding
Japans actrice, eigenlijk Yoko Kitada. Werd bekend door twee kostuumfilms van Kenji Mizoguchi, Chikamatsu monogatari/The Crucified Lovers (1954) en Yokihi/Princess Yang Kwei-fei (1955). Bereikte in eigen land sterstatus door de zeer eigentijdse hit over opstandige jeugd Taiyo no kisetsu/Season of the Sun (Takumi Furukawa, 1956). Ook in Nusumareta yokujo/Stolen Desire (Shohei Imamura, 1958), Kagenaki koe/Voice without a Shadow (Seijun Suzuki, 1958), tegenover haar echtgenoot Hiroyuki Nagato in Buta to gunkan/Pigs and Battleships (Imamura, 1961), Sandanju no otoko/The Man with a Shotgun (Suzuki, 1961) en Tokyo naito/Tokyo Knights (Suzuki, 1961).
In Brazilië geboren Italiaans liedjesschrijver, veelal samen met zanger Tony Renis. Kreeg een Oscarnominatie als een van de auteurs (met onder meer Renis en Carole Bayer Sager) van het liedje The Prayer uit de animatiefilm Quest for Camelot (Frederik du Chau, 1998). Schreef ook de tekst van de hit Quando quando quando dat Renis vertolkte in het festival van San Remo (1962) en onder meer figureerde in de films Il sorpasso (Dino Risi, 1962)en The Blues Brothers (John Landis, 1980).
Dr. No 91, New York, 19 oktober, na een lange ziekte
Canadees acteur, vooral in het theater. Speelde de titelrol in Dr. No (Terence Young, 1962), als eerste tegenstander van James Bond. Op Broadway vanaf de jaren dertig. Filmdebuut in With These Hands (Jack Arnold, 1951), Ook in films als Detective Story (William Wyler, 1951), Viva Zapata! (Elia Kazan, 1952), Les miserables (Lewis Milestone, 1952), The Silver Chalice (Victor Saville, 1954), The Prodigal (Richard Thorpe, 1955), The Garment Jungle (Vincent Sherman, 1957), The Unforgiven (John Huston, 1960), The Happy Thieves (George Marshall, 1962), Bye Bye Braverman (Sidney Lumet, 1968), The Night They Raided Minsky's (William Friedkin, 1968), Stiletto (Bernard L. Kowalski, 1969), Lawman (Michael Winner, 1971), The Valachi Papers (Young, 1972), The Apprenticeship of Duddy Kravitz (Ted Kotcheff, 1974), Journey into Fear (Daniel Mann, 1975), The Betsy (Daniel Petrie, 1978), Buck Rogers in the 25th Century (Daniel Haller, 1979), Jaguar Lives! (Ernest Pintoff, 1979), Masada (Boris Sagal, 1981) en Seize the Day (Fielder Cook, 1986).
Met Katie Saylor in de tv-film Men of the Dragon (1974)
Italiaans actrice. Voormalige Miss Liguria debuteerde op haar 16de in Totò, lascia o raddoppia? (Camillo Mastrocinque, 1956). Voorts onder meer in La sfida (Francesco Rosi, 1957), Il vendicatore (William Dieterle, 1958), La notte brava (Mauro Bolognini, 1959), Le crime ne paie pas (Gérard Oury, 1961), I briganti Italiani (Mario Camerini, 1961), Two Weeks in Another Town (Vincente Minnelli, 1962), The Victors (Carl Foreman, 1962), het segment Illibatezza in RoGoPaG (Roberto Rossellini, 1963), The Long Ships (Jack Cardiff, 1963), La corruzione (Bolognini, 1964), El Greco (Luciano Salce, 1964), Arrivederci Baby! (Ken Hughes, 1965), The Rover (Terence Young, 1966), Gli eroi (Duccio Tessari, 1971) en Un hombre llamado Noon (Peter Collinson, 1973). Getrouwd geweest met producent Alfredo Bini.
Amerikaans componist. Schreef het thema van de televisieserie The Addams Family (1964-66) en ook de soundtracks van enkele films: The Night Walker (William Castle, 1964), A Very Special Favor (Michael Gordon, 1965), The Ghost and Mr. Chicken (Alan Rafkin, 1966), The Busy Body (Castle, 1967), The Reluctant Astronaut (Edward Montagne, 1967), Don't Make Waves (Alexander Mackendrick, 1967), The Spirit Is Willing (Castle, 1967), The Shakiest Gun in the West (Rifkin, 1968) en The Love God? (Nat Hiken, 1969).
Max Havelaar, met Peter Faber 61, Den Haag, 15 oktober, longkanker
Nederlands actrice, voluit Alexandra Paula Maria Bulthuis. Dochter van de elf dagen eerder overleden schrijver en poppenspeler Rico Bulthuis. Vooraanstaand theateractrice, met name bij toneelgroep De Appel. Won twee keer de Theo d"Or, voor haar rollen in de stukken Een vleug van honing (1974) en Botho Strauss' Groot en klein (1992). Speelde incidenteel een grote filmrol, zoals haar debuut in Max Havelaar (Fons Rademakers, 1976), als Tine, de vrouw van het titelpersonage (Peter Faber). Genomineerd voor een Gouden Kalf als de moeder van Fedja van Huêt in AmnesiA (Martin Koolhoven, 2001). Was voorts te zien in de films Rooksporen (Frans van de Staak, 1992), Aletta Jacobs - Het hoogste streven (Nouchka van Brakel, 1995), Kruimeltje (Maria Peters, 1999), Masterclass (Hans Teeuwen, 2005) en TBS (Pieter Kuijpers, 2008). Zou haar laatste filmrol spelen in Komt een vrouw bij de dokter (Reinout Oerlemans, 2009). Ook in de televisiefilms Marrakech (Michiel van Jaarsveld, 1996), Storm in mijn hoofd (Frans Weisz, 2001) en de korte films Brief nr. 16 (Froukje Bos en Ruud Schuitemaker, 1985), De man in de linnenkast (Tallulah Hazekamp Schwab, 2003) en Wereld van stilstand (Elbert van Strien, 2005). Echtgenote van acteur en regisseur Aus Greidanus, moeder van de acteurs Aus Greidanus jr. en Pauline Greidanus.
Fragmenten uit de theatervoorstelling Ben ik al geboren?
To Kill a Mocking Bird 74, Highlands NC, 14 oktober, hersentumor
Amerikaans actrice. Maakte indruk in haar filmdebuut, als het meisje Mayella dat een valse aanklacht wegens verkrachting indient in To Kill a Mocking Bird (Robert Mulligan, 1962). Volgende rollen waren minder opvallend: Catch-22 (Mike Nichols, 1970), The Revolutionary (Paul Williams, 1970), The Baby Maker (James Bridges, 1970), Jaws 2 (Jeannot Szwarc, 1978), Marie (Roger Donaldson, 1985), The Journey of August King (John Duigan, 1995) en Midnight in the Garden of Good and Evil (Clint Eastwood, 1997). Trad ook veel op in televisieproducties, soms onder de naam van haar echtgenoten, als Collin Wilcox-Horne of Collin Wilcox Paxton.
82, Springfield PA, 13 oktober, doodsoorzaak onbekend
Amerikaans zanger, pseudoniem van Alfred Cini. Had grote hits met Here In My Heart (1952), Spanish Eyes (1965) en de Engelse vertaling van Volare (1975). Ook vertolkte hij de voor een Oscar genomineerde titelsong van Hush...Hush, Sweet Charlotte (Robert Aldrich, 1964). Speelde de rol van crooner Johnny Fontane in The Godfather (Francis Ford Coppola, 1972) en The Godfather Part III (Coppola, 1990). Algemeen werd aangenomen dat dit personage gebaseerd was op Frank Sinatra, maar het leek ook op Martino zelf. In de jaren vijftig vluchtte hij naar Engeland, omdat de maffia door afpersing zijn platencontract had overgenomen.
Nederlands encyclopedist. Publiceerde twee onovertroffen naslagwerken met biografische gegevens over acteurs en regisseurs. In 1984 verscheen zijn Acteurs- en kleinkunstenaarslexicon, dat door de forse omvang (1082 pagina's) bekend zou worden als 'de dikke Honig'. De voormalige bankemployé verzamelde daarin gegevens over 3200 Nederlandse acteurs en cabaretiers uit de voorgaande honderd jaar. De accurate personalia en mini-biografieën, alsmede de tamelijk complete lijsten van theater-, televisie- en filmproducties waar ze aan meewerkten, worden nog steeds veelvuldig geraadpleegd, ook al vond in de erop volgende kwart eeuw geen aanvulling meer plaats. Acht jaar later, in 1992, verscheen een nog kloeker en ambitieuzer boek, dat gelijktijdig in het Nederlands en het Duits uitkwam. Samen met collega Hanns-Georg Rodek verzamelde hij in 100.001 - Encyclopedie van de internationale showbusiness in de 20ste eeuw (1072 pagina's) de basisgegevens van rond de honderd duizend acteurs en regisseurs uit binnen- en buitenland: artiestennaam, geboortenaam, geboortedatum, beroep en eventueel sterfdatum en familierelaties met vakgenoten. Piet Hein legde er eer in om door uitgebreide research in archieven en gemeentelijke administratiesystemen de enige juiste gegevens boven water te krijgen.
Het in eigen beheer uitgegeven, zeldzaam te vinden standaardwerk had veel geld gekost. In de jaren die volgden was ook Honig zelf moeilijk te bereiken. Hij liet enkele relaties weten dat hij zich een tijdje schuil moest houden, om vage redenen die vermoedelijk met schuldeisers te maken hadden. Enige jaren terug dook hij weer op, vooral dankzij inventariserende werkzaamheden voor het Instituut voor Beeld en Geluid te Hilversum.
