Glauco Onorato

73, Rome, 31 december, na een ernstige ziekte

Italiaans (stem)acteur. Was sinds de jaren tachtig vooral te zien in televisieproducties, maar speelde daarvoor in vele films. Onder meer I tre volti della paura/Black Sabbath (Mario Bava en Salvatore Bilitteri, 1963), La collina degli stivali/Boot Hill (Giuseppe Colizzi, 1969), I girasoli/Sunflower (Vittorio de Sica, 1970), W Django!/A Man Called Django (Edoardo Mulargia, 1971), Le cinque giornate (Dario Argento, 1973), Profondo rosso (Argento, 1975), Il grande racket (Enzo G. Castellari, 1976) en La cage aux folles II (Edouard Molinaro, 1980). Was daarnaast populair als nasynchronisatieacteur, die onder meer een Italiaanse stem gaf aan Arnold Schwarzenegger en de evenzeer als Onorato Italiaanse Bud Spencer alias Carlo Pedersoli.

Fragment uit Lo chiamavano Trinita... (Enzo Barboni,1970)

Isaak (Josifovitsj) Schwarz

86, Siverski (oblast Leningrad), 27 december, natuurlijke dood

In het huidige Oekraïne geboren Russisch componist, ook wel Isaak Sjvarts. Schreef sinds 1960 muziek voor vele tientallen films, waaronder Sedmoj spoetnik/De zevende metgezel (Aleksei German en Grigori Aronov, 1968), Proverka na dorogach/Checkpoint (German, 1971), Sto dnej posle detstva/Hundred Days after Childhood (Sergei Solovjov, 1974), Dersoe Oezala (Akira Kurosawa, 1975), Luna Park (Pavel Loengin, 1992) en Dikarka (Joeri Pavlov, 2001).

Giulio Bosetti

78, Milaan, 24 december, kanker

Italiaans acteur. Was onlangs nog te zien als de journalist Eugenio Scalfari in de film over politicus Giulio Andreotti, Il divo (Paolo Sorrentino, 2008). Werkte vooral in het theater en was artistiek directeur van het Milanese Teatro Carcano. Ook in films als Morgan il pirata (André De Toth en Primo Zeglio, 1960), Le sette spade del vendicatore (Riccardo Freda, 1962), The Reluctant Saint (Edward Dmytryk, 1962), Venere imperiale (Jean Delannoy, 1963), Il cuore altrove (Pupi Avati, 2003) en als paus Paulus VI in Buongiorno, notte (Marco Bellocchio, 2006).

Michael Currie

81, Freeport ME, 22 december, natuurlijke dood

Amerikaans bijrolacteur, pseudoniem van Herman C. Schwenk Jr. Vooral op televisie, maar ook in speelfilms, bijvoorbeeld vier keer tegenover Clint Eastwood, in Any Which Way You Can (Buddy Van Hornm 1980), Firefox (Eastwood, 1982), Sudden Impact (Eastwood, 1983) en The Dead Pool (Van Horn, 1988). Debuut in The Troublemaker (Herbert J. Flicker, 1964). Voorts onder meer Loving Couples (Jack Smight, 1980), Dead & Buried (Gary Sherman, 1981), Halloween III: Season of the Witch (Tommy Lee Wallace, 1982), Airplane II: The Sequel (Ken Finkleman, 1982), The Philadelphia Experiment (Stewart Raffill, 1984), Distant Thunder (Rick Rosenthal, 1988), The Man without a Face (Mel Gibson, 1993) en G.I. Jane (Ridley Scott, 1997).

Bernhard Droog

Fanfare
88, Ede, 22 december, longontsteking

In Duitsland geboren Nederlands acteur. Kwam in 1936 met zijn ouders naar Nederland en speelde aanvankelijk operette. Excelleerde door zijn ingehouden stijl in vele toneelrollen en was vanaf 1953 vrijwel onafgebroken verbonden aan het Arnhemse gezelschap Theater. Ook veelgevraagd filmacteur, met name als de zuinige hoornist Krijns in Fanfare (Bert Haanstra, 1958) en de NSB-kruidenier Poerstamper in Pastorale 1943 (Wim Verstappen, 1978). Maakte zijn filmdebuut in Rechter Thomas (Walter Smith, 1953). Speelde ook in Ciske de Rat (Wolfgang Staudte, 1955), Kleren maken de man (Georg Jacoby, 1957), De Vliegende Hollander (Gerard Rutten, 1957), Dorp aan de rivier (Fons Rademakers, 1958), De zaak M.P. (Haanstra, 1960), De laatste passagier (Jef van der Heyden, 1961), Kermis in de regen (Kees Brusse, 1962), De overval (Paul Rotha, 1962), Fietsen naar de maan (Van der Heyden, 1963), Spuit elf (Paul Cammermans, 1964), de korte film De worstelaar (Paul Verhoeven, 1970), Wat zien ik? (Verhoeven, 1971), Kort Amerikaans (Guido Pieters, 1979), Een pak slaag (Haanstra, 1979), De ratelrat (Verstappen, 1987) en Karakter (Mike van Diem, 1997).

Als Cis den Dove in Dorp aan de rivier

Marianne Stone

87, Engeland, 21 december, doodsoorzaak onbekend

Engels bijrolactrice. Speelde in naar schatting 180 films, volgens sommigen een nationaal record. De bekendste van al haar rollen was die van Vivian Darkbloom in Lolita (Stanley Kubrick, 1962). Was ook tussen 1959 en 1975 te zien in negen afleveringen van de kluchtencyclus Carry On (Gerald Thomas). Debuteerde als Mary Stone in Miss London Ltd. (Val Guest, 1943). Onder veel meer in Blackmailed (Marc Allégret, 1951), The Magic Box (John Boulting, 1952), Private's Progress (J. Boulting, 1956), Quatermass 2 (Guest, 1957), Hell Drivers (Cy Endfield, 1957), Tiger Bay (J. Lee Thompson, 1959), I'm All Right Jack (J. Boulting, 1959), The Angry Silence (Guy Green, 1960), The Day the Earth Caught Fire (Guest, 1961), The Night of the Prowler (Francis Searle, 1962), Heavens Above! (John en Roy Boulting, 1963), Witchcraft (Don Sharp, 1964), als een society-journaliste A Hard Day's Night (Richard Lester, 1964), The Curse of the Mummy's Tomb (Michael Carreras, 1964), Catch Us If You Can (John Boorman, 1965), Hysteria (Freddie Francis, 1965), The Night Caller (John Gilling, 1965), The Wrong Box (Bryan Forbes, 1966), A Countess from Hong Kong (Charles Chaplin, 1967), The Jokers (Michael Winner, 1967), To Sir, with Love (James Clavell, 1967), The Long Duel (Ken Annakin, 1967), Here We Go Round the Mulberry Bush (Clive Donner, 1968), Oh! What a Lovely War (Richard Attenborough, 1969), Doctor in Trouble (Ralph Thomas, 1970), Scrooge (Ronald Neame, 1970), There's a Girl in My Soup (R. Boulting, 1970), Whoever Slew Auntie Roo? (Curtis Harrington, 1971), The Raging Moon (Forbes, 1971), Countess Dracula (Peter Sasdy, 1971), The Creeping Flesh (Francis, 1973), The Vault of Horror (Roy Ward Baker, 1973), Confessions of a Window Cleaner (Guest, 1974), That Lucky Touch (Christopher Miles, 1975), Sammy's Super T-Shirt (Jeremy Summers, 1978), The Class of Miss MacMichael (Silvio Narizzano, 1978), The Human Factor (Otto Preminger, 1979) en The Wicked Lady (Winner, 1983). Weduwe van voormalig acteur en filmcolumnist Peter Noble.

Brittany Murphy

32, Los Angeles, 20 december, hartstilstand

Amerikaans actrice. Werd als 17-jarige een ster door de hoofdrol tegenover Alicia Silverstone in Clueless (Amy Heckerling, 1995), een tienerpastiche op Jane Austens roman Emma. Daarna ook populair in het ensemble van Girl, Interrupted (James Mangold, 1999) en tegenover Eminem in 8 Mile (Curtis Hanson, 2002). Speelde als tiener in diverse commercials en televisieseries en maakte haar filmdebuut in het weinig vertoonde Family Prayers (Scott M. Rosenfelt, 1993). Tot haar overige filmrollen behoren die in Freeway (Matthew Bright, 1996), Drop Dead Gorgeous (Michael Patrick Jann, 1999), Trixie (Alan Rudolph, 2000), Cherry Falls (Geoffrey Wright, 2000), Don't Say a Word (Gary Fleder, 2001), Riding in Cars with Boys (Penny Marshall, 2001), Just Married (tegenover toenmalige date Ashton Kutcher; Shawn Levy, 2003), Uptown Girls (Boaz Yakin, 2003), Little Black Book (Nick Hurran, 2004), Sin City (Frank Miller en Robert Rodriguez, 2005), Love and Other Disasters (Alek Keshisian, 2006), The Dead Girl (Karen Moncrieff, 2006) en The Ramen Girl (Robert Allan Ackerman, 2008). Postuum zal Murphy nog verschijnen in Abandoned (Michael Feifer, 2009), Something Wicked (Darin Scott, 2010) en The Expendables (Sylvester Stallone, 2010). Getrouwd met de Engelse scenarioschrijver Simon Monjack (Factory Girl).

Arnold Stang

84, Newton MA, 20 december, longontsteking

Amerikaans radio- en televisiekomiek en filmacteur. Speelde enkele filmrollen, waaronder een dramatische, als de sidekick van Frank Sinatra in The Man with the Golden Arm (Otto Preminger, 1955). Ook in films als My Sister Eileen (Alexander Hall, 1942), Seven Days' Leave (Tim Whelan, 1942), Let's Go Steady (Del Lord, 1945), So This Is New York (Richard Fleischer, 1948), Two Gals and a Guy (Alfred E. Green, 1951), Dondi (Albert Zugsmith, 1961), The Wonderful World of the Brothers Grimm (Henry Levin en George Pal, 1962), It's a Mad Mad Mad Mad World (Stanley Kramer, 1963), Skidoo (Preminger, 1968), Hello Down There (Jack Arnold en Ricou Browning, 1969), Hercules in New York (met Arnold Schwarzenegger; Arthur Allan Seidelman, 1970), Ghost Dad (Sidney Poitier, 1990) en Dennis the Menace (Nick Castle, 1993). Leende zijn stem aan vele tekenfilms, onder meer aan een lange serie shorts rond Herman de Muis en in de titelrol van de tv-serie Top Cat (William Hanna en Joseph Barbera, 1961-62).

Zeki Ökten

68, Istanbul, 19 december, hartaandoening

Turks regisseur. Genoot korte tijd grote internationale roem door samenwerking met de Koerdische scenarioschrijver en voormalig acteur Yilmaz Güney, die als politiek gevangene niet zelf meer kon regisseren. Düsman/De vijand (1978) draaide in competitie in Berlijn, Sürü/De kudde (1979) won in Locarno de hoofdprijs, het Gouden Luipaard. Ökten was begonnen als regie-assistent van onder meer Atif Yilmaz en Halit Refig; hij maakte zijn zelfstandige regiedebuut met Ölüm pazari (1963). Er zouden een kleine dertig films volgen, waarvan het worstelaarsdrama Pehlivan (1984) ook deelnam aan de Berlijnse competitie en twee andere in Antalya op de nationale Turkse filmdagen een Gouden Sinaasappel zouden winnen, Kapicilar krali (1976) voor beste regie en de komedie Güle güle (2000) voor beste film.

Robin Wood

78, Toronto, 18 december, doodsoorzaak onbekend

Engels filmcriticus en -wetenschapper, eigenlijk Robert Paul Wood. Opgeleid in Cambridge, droeg bij aan tijdschriften als het Franse Cahiers du Cinéma en het Britse Movie. Gaf vanaf 1977 les aan de York Universiteit van Toronto, was daar ook mede-oprichter van het theoretische filmcollectief en -tijdschrift CineACTION! Was aanhanger van de auteuristische filmbenadering, radicaliseerde na de ontdekking van zijn eigen homoseksualiteit en ging schrijven vanuit een meer feministisch en marxistisch perspectief. Publiceerde onder meer boeken over Alfred Hitchcock, Michelangelo Antonioni, Howard Hawks, Ingmar Bergman, Claude Chabrol en verfilmingen van Henry James.

Dan O'Bannon

63, Los Angeles, 17 december, ziekte van Crohn

Amerikaans scenarioschrijver, regisseur, editor en incidenteel acteur. Studiegenoot en goede vriend van John Carpenter, met wie hij samen de low-budget science fictionfilm Dark Star (Carpenter, 1974) ontwikkelde. Samen schreven ze het scenario en O'Bannon tekende voor montage, production design, visual effects en de rol van sgt. Pinback, die in een fameuze scène vecht met een buitenaards wezen in de vorm van een kleverige strandbal. Ook werkte O'Bannon aan de computeranimaties in Star Wars (George Lucas, 1977). Vervolgens strandde een poging om samen met de Mexicaanse regisseur Alejandro Jodorowsky de klassieker Dune van Frank Herbert te verfilmen. Het boek zou later wel een film worden dankzij producent Dino De Laurentiis en regisseur David Lynch (1984). Wel schreef O'Bannon samen met Ronald Shusett een andere mijlpaal, Alien (Ridley Scott, 1979), alsmede Dead & Buried (Gary Sherman, 1981), Blue Thunder (John Badham, 1983), Lifeforce (Tobe Hooper, 1985), Invaders from Mars (Hooper, 1986), Total Recall (Paul Verhoeven, 1990), Screamers (Christian Duguay, 1995) en Bleeders (Peter Svatek, 1997). O'Bannon regisseerde zelf twee films, The Return of the Living Dead (1985) en het weinig vertoonde The Resurrected (1992).

Jennifer Jones

90, Malibu CA, 17 december, natuurlijke dood

Amerikaans steractrice, geboren als Phyllis Lee Isley. Won een Oscar voor de titelrol in The Song of Bernadette (Henry King, 1943) en zou de drie volgende jaren ook telkens voor een Academy Award worden genomineerd: beste bijrol in Since You Went Away (John Cromwell, 1944) en beste hoofdrol in Love Letters (William Dieterle, 1945) en Duel in the Sun (King Vidor, 1946). Jones' vijfde Oscarnominatie betrof de hoofdrol tegenover William Holden in Love Is a Many-Splendored Thing (King, 1955).

Onder haar echte naam Phyllis Isley debuteerde ze tegenover John Wayne in New Frontier (George Sherman, 1939) en speelde vervolgens in Dick Tracy's G-Men (John English en William Witney, 1939). In datzelfde jaar trouwde ze met acteur Robert Walker, maar al na enkele jaren belandde de actrice in een relatie met de machtige producent David O. Selznick (Gone with the Wind), die haar de liefde van zijn leven noemde, haar een nieuwe naam schonk en haar carrière zou vormgeven. Na een scheiding van Walker in 1945, trouwde Jones in 1949 met Selznick en ze zouden tot zijn dood in 1965 bij elkaar blijven. Er was veel roddel en achterklap over het voortrekken van Jones door Selznick, met name in de notoire flop Duel in the Sun, die naast Vidor nog zes officieuze regisseurs zou verslijten.

Tot de overige films van Jones behoren Cluny Brown (Ernst Lubitsch, 1946), Portrait of Jennie (Dieterle, 1948), We Were Strangers (John Huston, 1949), Madame Bovary (titelrol; Vincente Minnelli, 1949), Gone to Earth/The Wild Heart (Michael Powell en Emeric Pressburger, 1950), Carrie (William Wyler, 1952), Ruby Gentry (King Vidor, 1952), Stazione Termini (Vittorio de Sica, 1953), Beat the Devil (Huston, 1953), Good Morning, Miss Dove (Koster, 1955), The Man in the Gray Flannel Suit (Nunnally Johnson, 1956), The Barretts of Wimpole Street (Sidney Franklin, 1957), A Farewell to Arms (Charles Vidor, 1957), Tender is the Night (King, 1962) en The Idol (Daniel Petrie, 1966). Jones' laatste rol was relatief haar kleinste, in de all star cast van de rampenfilm The Towering Inferno (John Guillermin, 1974).

Roy E. Disney

79, Newport Beach CA, 16 december, maagkanker

Amerikaans producent en studiochef. Zoon van Walts broer Roy O. Disney was de laatste van de familie die een sleutelrol speelde in The Walt Disney Company. Begonnen in de jaren vijftig als assistent editor bij televisiseries en live-action films, trad hij in 1967 toe tot de raad van bestuur en was onder meer vice-president en hoofd van de animatiestudio. Executive producer van en motor achter Fantasia 2000 (1999). Trok zich in 2003 abrupt terug na een conflict met de toenmalige studiochef Michael Eisner, maar wist in 2005 vanaf de zijlijn toch het vertrek van Eisner te bewerkstelligen. Trad vaak in de publiciteit als gezicht van The Disney Company, mede dankzij een opvallende fysieke gelijkenis met zijn legendarische oom.

Ron Holloway

76, Berlijn, 16 december, doodsoorzaak onbekend

Amerikaans filmjournalist, festivalprogrammeur, geestelijke en theoloog. Studeerde theologie en kunstgeschiedenis in Illinois, waar hij in 1959 tot priester werd gewijd. Schreef kritieken voor katholieke filmtijdschriften. Verhuisde naar Parijs, waar hij voor de Cinémathèque Française programmeerde en daarna naar Hamburg. Promoveerde aldaar in 1973 in de filmwetenschappen op een proefschrift over de religieuze dimensie in het werk van Dreyer, Bergman en Bresson en doceerde aan de theologische faculteit. Trouwde na zijn uittreden met de Duitse actrice Dorothea Moritz. Samen werden ze bekende gasten op alle filmfestivals en publiceerden tal van artikelen en boeken. Holloway werd in 1976 correspondent voor Variety in Duitsland en Oost-Europa en richtte in 1979 het Engelstalige tijdschrift KINO -German Film & International Film Reports op. Onvermoeibaar promotor van de jonge Duitse film en van de filmculturen in Oost-Europa. Was decennialang als programma-adviseur verbonden aan het filmfestival van Berlijn.

Dominique Zardi

79, Parijs, 13 december, kanker

Frans bijrolacteur, eigenlijk Emile Jean Cohen-Zardi. Te zien in rond de 200 films, waaronder La femme et le pantin (Julien Duvivier, 1959), Les bonnes femmes (Claude Chabrol, 1960), La ronde (Roger Vadim, 1964), Fantômas (André Hunebelle, 1964), Le tigre aime la chair fraiche (Chabrol, 1964). Week-end à Zuydcoote (Henri Verneuil, 1964), Le gendarme à New York (Jean Girault, 1965), Le scandale (Chabrol, 1967), Les biches (Chabrol, 1968), La femme infidèle (Chabrol, 1968), Le cerveau (Gérard Oury, 1969), Que la bête meure (Chabrol, 1969), Le cinéma de papa (Claude Berri, 1970), Les choses de la vie (Claude Sautet, 1970), Max et les ferrailleurs (Sautet, 1971), Juste avant la nuit (Chabrol, 1971), Jo (Girault, 1971), La scoumoune (José Giovanni, 1972), Le fils (Pierre Granier-Deferre, 1973), Les aventures de rabbi Jacob (Oury, 1973), Deux hommes dans la ville (Giovanni, 1973), Nada (Chabrol, 1974), Adieu, poulet (Granier-Deferre, 1975), Mado (Sautet, 1976), Un mauvais fils (Sautet, 1980), Pour la peau d'un flic (Alain Delon, 1981), Une étrange affaire (Granier-Deferre, 1981), Poulet au vinaigre (Chabrol, 1985), Le miraculé (Jean-Pierre Mocky, 1987), Madame Bovary (Chabrol, 1991), Delicatessen (Jean-Pierre Jeunet en Marc Caro, 1991) en Vidocq (Pitof, 2001). Schreef ook liedjes voor films als Que la bête meure (Chabrol, 1969), La rupture (Chabrol, 1970), Docteur Popaul (Chabrol, 1972), Les innocents aux mains sales (Chabrol, 1975), Violette Nozière (Chabrol, 1978), Noyade interdite (Granier-Deferre, 1987), Le cri du hibou (Chabrol, 1987) en Madame Bovary (Chabrol, 1991).

<

Gene Barry

Als Bat Masterson
90, Woodland Hills CA, 9 december, hartfalen

Amerikaans acteur, pseudoniem van Eugene Klass. Vooral bekend van televisieseries als Bat Masterson (1958-61) en Burke's Law (1963-65). Speelde de hoofdrol in de film War of the Worlds (Byron Haskin, 1953) en een honoraire bijrol naast toenmalig tegenspeelster Ann Robinson, als de grootouders van Tom Cruise in de gelijknamige remake (Steven Spielberg, 2005). Aanvankelijk violist, bariton en revueartiest, vanaf 1942 in Broadwaymusicals. Filmdebuut als contractspeler van Paramount in de hoofdrol van The Atomic City (Jerry Hopper, 1952). Tot Barry's overige films behoren Alaska Seas (Hopper, 1954), Red Garters (George Marshall, 1954), Naked Alibi (Hopper, 1954), Soldier of Fortune (Edward Dmytryk, 1955),The Purple Mask (H. Bruce Humberstone, 1955), The Houston Story (William Castle, 1956), Back from Eternity (John Farrow, 1956), China Gate (Samuel Fuller, 1957), The 27th Day (William Asher, 1957), Forty Guns (Fuller, 1957), Thunder Road (Arthur Ripley, 1958) en Guyana: Crime of the Century (René Cardona Jr., 1979).

Val Avery

Sharky's Machine
85, New York, 12 december, doodsoorzaak onbekend

Amerikaans bijrolacteur, pseudoniem van Sebouh Der Abrahamian. Zoon van een Armeense revolutionair leider. Vooral bekend door zijn rollen in films van regisseur John Cassavetes: Too Late Blues (1961), Faces (1968), Minnie and Moskowitz (1971), The Killing of a Chinese Bookie (1976) en Gloria (1980). Filmdebuut tegenover Humphrey Bogart in The Harder They Fall (Mark Robson, 1956). Speelde bij elkaar in een honderdtal films,veelal als schurk of zware jongen aan de goede zijde van de wet. Onder meer in Edge of the City (Martin Ritt, 1957), Last Train from Gun Hill (John Sturges, 1959), The Magnificent Seven (Sturges, 1960), Requiem for a Heavyweight (Ralph Nelson, 1962), Hud (Ritt, 1963), The Hallelujah Trail (Sturges, 1965), Nevada Smith (Henry Hathaway, 1966), Hombre (Ritt, 1967), Gli intoccabili/Machine Gun McCain (Giuliano Montaldo, 1969), The Anderson Tapes (Sidney Lumet, 1971), Black Caesar (Larry Cohen, 1973), Papillon (Franklin J. Schaffner, 1973), The Laughing Policeman (Stuart Rosenberg, 1973), Russian Roulette (Lou Lombardo, 1975), Let's Do It Again (Sidney Poitier, 1975), Lucky Lady (Stanley Donen, 1976), Harry and Walter Go to New York (Mark Rydell, 1976), Heroes (Jeremy Paul Kagan, 1977), Up in Smoke (Lou Adler, 1978), Love and Bullets (Rosenberg, 1979), The Wanderers (Phil Kaufman, 1979), The Amityville Horror (Rosenberg, 1979), Brubaker (Rosenberg, 1980), The Chosen (Kagan, 1981), Continental Divide (Michael Apted, 1981), Sharky's Machine (Burt Reynolds, 1981), Jinxed! (Don Siegel, 1982), The Sting II (Kagan, 1983), The Pope of Greenwich Village (Rosenberg, 1984), Cobra (George Pan Cosmatos, 1986), Donnie Brasco (Mike Newell, 1997) en Blueberry (Jan Kounen, 2004).

Met Gena Rowlands in Minnie and Moskowitz

Thierno Faty Sow

Bij de begrafenis van Ousmane Sembène, juni 2007
67, Dakar, 6 december, natuurlijke dood

Senegalees regisseur en acteur. Co-regisseur en dialoogschrijver van de film over Afrikaanse soldaten in de Tweede Wereldoorlog Camp de Thiaroye (Ousmane Sembène, 1988), waarvoor zij samen de Grote Juryprijs in Venetië wonnen. Regisseerde films vanaf 1970 (La journée de Djibril N'Diaye), gevolgd door L'option (1974) en L'oeil (1981). Acteur in verschillende films, zoals Guelwaar (Sembène, 1992).

Vjatsjeslav (Vasiljevitsj) Tichonov

Vojna i mir
81, Moskou, 4 december, doodsoorzaak onbekend

Russisch acteur. Speelde onder meer prins Andrej Bolkonski in Oorlog en vrede/Vojna i mir (Sergej Bondartsjoek, 1967) en een oude man in Burnt by the Sun/Oetomljonnyje solntsem (Nikita Michalkov, 1994). Beide films wonnen de Oscar voor beste niet-Engelstalige film. 'Kunstenaar van de USSR' (1974) en 'Held van de Socialistische Arbeid' (1982) studeerde af als acteur aan de Moskouse filmschool VGIK (1950). Filmdebuut in Molodaja gvardija/The Young Guard (Sergei Gerassimov, 1948). Gespecialiseerd in het spelen van aristocraten, intellectuelen en officieren. Onder meer in Delo bylo v Penkove/It Happened in Penkovo (Stanislav Rostotski, 1954), Dozjivjom do ponedelnika/We'll Live 'till Monday (Rostotski, 1968) en Beljy Bim, tsjornoje oecho/White Bim, Black Ear (Rostotski, 1977; Oscarnominatie beste buitenlandse film). Gescheiden van actrice Nonna Mordjoekova.

Richard Todd

90, Grantham (graafschap Lincolnshire), 3 december, kanker

In Ierland geboren Engels steracteur. Oscarnominatie voor de hoofdrol tegenover Ronald Reagan in de Hollywoodproductie The Hasty Heart (Vincent Sherman, 1949), die hij eerder met succes in het theater had gespeeld. Filmdebuut, na enige figuratie eind jaren dertig, iets eerder in hetzelfde jaar, in de hoofdrol van For Them that Trespass (Alberto Cavalcanti, 1949). Opvallend aanwezig in Stage Fright (Alfred Hitchcock, 1950), de titelrol van Rob Roy, the Highland Rogue (Harold French, 1953), het oorlogsepos The Dam Busters (Michael Anderson, 1955) en The Longest Day (aandeel van Ken Annakin, 1962). Voorts onder meer in Lightning Strikes Twice (King Vidor, 1951), de titelrol in The Story of Robin Hood and His Merrie Men (Annakin, 1952), The Sword and the Rose (Annakin, 1953), tegenover Jeanne Moreau in Secrets d'alcôve (episode van Henri Decoin, 1954), A Man Called Peter (Henry Koster, 1955), als Sir Walter Raleigh tegenover Bette Davis' koningin Elizabeth I in The Virgin Queen (Koster, 1955), Marie-Antoinette, reine de France (Jean Delannoy, 1956), D-Day the Sixth of June (Koster, 1956), Yangtse Incident: The Story of H.M.S. Amethyst (Anderson, 1957), Saint Joan (Otto Preminger, 1957), Chase a Crooked Shadow (Anderson, 1958), Intent to Kill (Jack Cardiff, 1958), Danger Within (Don Chaffey, 1959), tegenover Peter Sellers in Never Let Go (John Guillermin, 1960), The Long and the Short and the Tall (Leslie Norman, 1961), Le crime ne paie pas (Gérard Oury, 1962), The Boys (Sidney J. Furie, 1962), Operation Crossbow (Anderson, 1965), Dorian Gray (Massimo Dallamano, 1970), Asylum (Roy Ward Baker, 1972), The Big Sleep (Michael Winner, 1978) en House of the Long Shadows (Pete Walker, 1983). De naam van Todd circuleerde als kandidaat om James Bond te gaan spelen in Dr. No (Terence Young, 1962), voordat Sean Connery daarvoor in beeld kwam. In 1963 voorzitter van de internationale jury van het festival van Berlijn.

Ramses Shaffy

76, Amsterdam, 1 december, slokdarmkanker

In Frankrijk geboren acteur, zanger, liedjesschrijver en schilder. In Neuilly-sur-Seine geboren zoon van een Egyptische diplomaat en een Pools-Russische gravin werd als kind door zijn alleenstaande en tuberculeuze moeder op de trein naar Amsterdam gezet. Daar ging hij in 1952 naar de toneelschool en werd vanaf 1955 jeune premier bij de Nederlandse Comedie. In 1960 bracht hij met zijn partner Joop Admiraal enige tijd in Rome door, in de vergeefse hoop emplooi te vinden in de Italiaanse filmindustrie. Ook richtte hij in 1964 Shaffy Chantant op, een legendarisch muzikaal theatergezelschap, waartoe ook zangeres Liesbeth List en pianist Louis van Dijk behoorden. Stralend middelpunt van het bohémienleven in Amsterdam van de jaren zestig, ampel gedocumenteerd in het met een Gouden Kalf bekroond portret Ramses (Pieter Fleury, 2002). Die documentaire bevat ook een door Louis van Gasteren gedraaide scène, waarin een opgetogen Shaffy midden jaren zestig zijn Nederlands paspoort in ontvangst neemt. Die was aanvankelijk bedoeld voor een andere documentaire, Hans - Het leven voor de dood (Van Gasteren, 1983), waarin Shaffy een sleutelrol vertolkt.

Maakte zijn speelfilmdebuut in De zaak M.P .(Bert Haanstra, 1960). Hoofdrollen in films als Liefdesbekentenissen (Wim Verstappen, 1967), De verloedering van de Swieps (Erik Terpstra, 1967), Een vreemde vogel (Lennaert Nijgh, 1969) en de flops Nitwits (Nikolai van der Heyde, 1987) en Nachtvlinder (Herman van Veen, 1999). Kleinere rollen speelde Shaffy in Kind van de zon (René van Nie, 1975), Cha-Cha (Herbert Curiël, 1979), Op hoop van zegen (Guido Pieters, 1986) en De nietsnut/Identikit (Ab van Ieperen, 1992). Hoofdrol in de korte experimentele film Schermerhoorn (Mattijn Seip, 1966), die controversieel was wegens de als pedoseksueel ervaren inhoud. In 2002 benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.

Harry De Peuter

69, Antwerpen, 30 november, gevolgen van longembolie

Belgisch bijrolacteur. Veel televisie, enkele speelfilms: Vrijdag (Hugo Claus, 1981), Traversées (Mahmoud Ben Mahmoud, 1984), Het gezin Van Paemel (Paul Cammermans, 1986), Beck - De gesloten kamer (Jacob Bijl, 1993) en Elixir d'Anvers (1996).

Gilles Carle

80, Granby (prov. Québec), 28 november, complicaties van ziekte van Parkinson

Canadees regisseur en scenarist. Aanvankelijk graficus en boekuitgever, daarna researcher voor de National Film Board (NFB). Voor die organisatie maakte hij vanaf 1961 (Manger) talrijke korte documentaires en speelfilms, zoals Solange dans nos campagnes (1964) en The Big Swim (1964). Voor de compilatie van producties van de NFB 50 ans won hij in 1989 een Gouden Palm. Het festival van Cannes was ook van groot belang voor het vestigen van de internationale reputatie van Carle, die als fantasierijk buitenbeentje aanvankelijk op weinig officiële waardering had kunnen rekenen. Voor het hoofdprogramma van Cannes werden drie van zijn speelfilms geselecteerd: La vraie nature de Bernadette (1972), La mort d'un bûcheron (1973) en Fantastica (1980). De laatste productie was een exuberante science-fictionmusical, met cruciale bijdragen van zijn voormalige partner, actrice Carole Laure, en vaste componist Lewis Furey, die met Laure trouwde. In eigen land kreeg Carle de meeste waardering voor zijn oorspronkelijk voor televisie gemaakte familiesage Les Plouffe (1981).

Maakte zijn langspeelfilmdebuut als regisseur met La vie heureuse de Léopold Z (1965), dat voortkwam uit een documentair portret van een sneeuwruimer. Voorts onder meer Le viol d''une jeune fille douce (1968), Red (1970), Les mâles (1971), Les corps célestes (1973), La tête de Normande St-Onge (1975), L'ange et la femme (1977), Maria Chapdelaine (1983), La guêpe (1986), La postière (1992) en Pudding chômeur (1996). Tot zijn lange documentaires behoren de schaakfilm Jouer sa vie (1982), Cinéma, cinéma (1985), O Picasso (1985), Le diable d'Amérique (1990) en Moi, je m'fais mon cinéma (1999).

Tony Kendall

73, Rome, 28 november, natuurlijke dood

Italiaans acteur, pseudoniem van Luciano Stella. Speelde de titelrol in zeven films rond Kommissar X, vanaf Jagd auf Unbekannt/Dodici donne d'oro (Gianfranco Parolini, 1961) tot Kommissar X jagt die roten Tiger/FBI operazione Pakistan (Harald Reinl, 1971). Na debuut in Femmine tre volte (Steno, 1957) in tal van Italiaanse films en coproducties. Onder meer I tre fantastici supermen (Parolini, 1967), Gli intoccabili/Machine Gun McCain (Giuliano Montaldo, 1969), Django sfida Sartana/Django against Sartana (als Django; Pasquale Squitieri, 1970), Corleone (Squitieri, 1977), de cultstatus genietende televisiefilm Circuito chiuso (Montaldo, 1978), Flic ou voyou (Georges Lautner, 1979) en Le guignolo (Lautner, 1980).

Jacques Baratier

91, Montpellier, 27 november, natuurlijke dood

Frans regisseur en scenarioschrijver. Internationaal weinig bekend geworden, met uitzondering van zijn satirische film Dragées au poivre (1963), met een sterbezetting van onder meer Jean-Paul Belmondo, Simone Signoret en Monica Vitti. Vanaf 1949 maker van korte films en documentaires, waarvan Paris la nuit (samen met Jean Valère, 1955) een Gouden Beer won. Eerste lange film was het in Tunesië gedraaide Goha (met Omar Sharif en Claudia Cardinale; 1958), dat de juryprijs in Cannes kreeg. Voorts onder meer La poupée (met Zbigniew Cybulski; 1961), Vous intéressez-vous à la chose? (1973), L'araignée de satin (1985) en Rien, voilà l'ordre (2001). Speelde rolletjes in Les demoiselles de Rochefort (Jacques Demy, 1966) en Boxes (Jane Birkin, 2006).

Pim Koopman

Kayak (tweede van links)
56, Hilversum, 23 november, hartstilstand

Nederlands drummer, componist, muziekproducent en stemacteur. Studeerde slagwerk en piano aan het conservatorium. Richtte rockgroepen als Kayak en Diesel op, produceerde onder meer Pussycat en Maywood. Schreef de soundtracks voor de films Doctor Vlimmen (Guido Pieters, 1977) en Kort Amerikaans (Pieters, 1979). Leende zijn stem aan de Nederlandse versie van animatiefilms, zoals Lilo & Stitch ( Dean DeBlos en Chris Sanders, 2002) en Happy Feet (George Miller, 2006).

Josine van Dalsum

Met Nelly Rosiers (onder)
61, Amsterdam, 17 november, hersentumor

Nederlands actrice, vooral op televisie. Werd bekend door de rol van de zwakbegaafde Letje in de serie Een mens van goede wil (1973), zoals het meeste van haar tv-werk geregisseerd door echtgenoot John van de Rest, bij voorbeeld Heilige Jeanne (1978) en Mata Hari (1981), maar ook in Walter van der Kamps series Van oude mensen, de dingen die voorbij gaan (1975-76) en Hollands Glorie (1978). Speelde een hoofdrol in de Belgische speelfilm Dood van een non (Paul Collet en Pierre Drouot, 1976) en kleinere rollen in films als De lift (Dick Maas, 1983), De Leeuw van Vlaanderen (Hugo Claus, 1985) en Zus & zo (Paula van der Oest, 2001). Laatste rol in de tv-film in de Enneagram-serie Bruno & Violet (Nicole van Kilsdonk, 2005). In juli van dit jaar benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Edward Woodward

79, Truro (graafschap Cornwall), 16 november, longontsteking

Engels acteur. Kreeg zes Emmy-nominaties en een Golden Globe voor zijn hoofdrol in de Amerikaanse spionageserie The Equalizer (1985-89). Speelde ook in Engeland in talrijke theater- en televisieproducties, zoals de titelrol van de serie Callan (1967-72) en onlangs nog in EastEnders. Werd in film vooral bekend door zijn hoofdrol als politieman in de paranormale thriller The Wicker Man (Robin Hardy, 1973) en de titelrol in het Australische krijgsraaddrama 'Breaker' Morant (Bruce Beresford, 1980). Debuteerde in film met een rol die hij ook op toneel had gespeeld, in Where There's a Will (Vernon Sewell, 1955). Ook in films, vaak als officier of andere gezagsdrager, bij voorbeeld in The File of the Golden Goose (Sam Wanamaker, 1969), Incense for the Damned (Robin Hartford-Davis, 1970), Sitting Target (Douglas Hickox, 1972), Young Winston (Richard Attenborough, 1972), de filmversie van Callan (Don Sharp, 1974), Who Dares Wins (Ian Sharp, 1982), Champions (John Irvin, 1984), als Saul in King David (Beresford, 1985), Mister Johnson (Beresford, 1990), het door zijn zoon Peter Woodward geschreven The House of Angelo (tevens productie; Jim Goddard, 1997), The Abduction Club (Stefan Schwartz, 2002) en Hot Fuzz (Edgar Wright, 2007). Zal postuum te zien zijn in de hoofdrol van The Congregation of Ghosts (Mark Collicott, 2009).

Paul Wendkos

87, Malibu CA, 12 november, complicaties van beroerte

Amerikaans televisie- en filmregisseur. Lange en gevarieerde carrière kende een vroeg hoogtepunt met Gidget (1959), een tienerfilm met Sandra Dee die de trend zou zetten voor vele surf- en strandfilms. Ook regisseerde Wendkos twee vervolgen, Gidget Goes Hawaiian (1961) en Gidget Goes to Rome (1963). Debuteerde met de film noir The Burglar (tevens montage; 1957). Tot zijn overige films, waaronder veel in het oorlogsgenre, behoren The Case against Brooklyn (1958), Tarawa Beachhead (1958), Face of a Fugitive (1959), Battle of the Coral Sea (1959), Because They're Young (1960), Angel Baby (1961), Johnny Tiger (1966), Attack on the Iron Coast (1968), Guns of the Magnificent Seven (1969), Hell Boats (1970), Cannon for Cordoba (1970), The Mephisto Waltz (1971) en Special Delivery (1976), Het grootste deel van zijn werk betrof televisieproducties. Wendkos kreeg een Emmy-nominatie voor The Taking of Flight 847: The Uli Derickson Story (1988).

Ken Wlaschin

In gesprek met Roger Corman (rechts)
75, Palm Springs CA, 10 november, na een korte ziekte

Amerikaans filmhistoricus en festivalprogrammeur. Werd na een gevarieerde journalistieke loopbaan programmadirecteur van het Britse National Film Theatre en het London Film Festival (1969-84). Daarna directeur van Filmex en de opvolger, het aan het American Film Institute (AFI) gelieerde Los Angeles International Film Festival (1984-93). Vervolgens creatief directeur van AFI. Auteur van een twintigtal boeken, waaronder Bluff Your Way in the Cinema en The Encyclopedia of Opera on Screen.

Anselmo Duarte

89, São Paulo, 7 november, beroerte

Braziliaans regisseur, scenarioschrijver en acteur. Won in 1962 verrassend de Gouden Palm in Cannes voor zijn film O pagador de promessas. Hoewel de ook door Duarte geschreven (naar een toneelstuk van Dias Gomes) film over de mystieke vriendschap tussen een man en zijn ezel het jaar daarop ook voor een Oscar genomineerd zou worden (beste niet-Engelstalige film), behoort Duarte tot een select gezelschap van Palmwinnaars die relatief onbekend zouden blijven (samen met Henri Colpi en Mohammed Lakhdar-Hamina). Wel maakte Duarte in 1971 deel uit van de jury in Cannes. Hij debuteerde als acteur in 1947 in Não me digas adeus van Luis Moglia Barth, maar was al figurant in het onvoltooide It's All True (Orson Welles, 1942). Groeide in de jaren vijftig uit tot een nationale ster in films als Carnaval no fogo (Watson Macedo, 1949), O caçula do barulho (Riccardo Freda, 1949), Aviso aos navegantes (Macedo, 1950), Tico-tico no fubá (Adolfo Celi, 1952), Sinhá Moça (Tom Payne en Oswaldo Sampaio, 1953), Sinfonia Carioca (Macedo, 1955) en veel later in O caso dos irmãos Naves (Luís Sérgio Person, 1967). Maakte zijn na een studie aan de Parijse filmschool IDHEC zijn regiedebuut met de muzikale komedie Absolutamente certo (tevens hoofdrol; 1957) over een man die het telefoonboek uit zijn hoofd leert. Na de internationale bekroningen vond Duarte geen aansluiting bij de toen in Brazilië dominante cinema novo. De leiders van die beweging als Nelson Pereira dos Santos en Glauber Rocha waren zelfs afgunstig op zijn internationale succes en hij belandde in een bitter isolement. In 1964 nam Duarte met Vereda da salvaçao deel aan de competitie in Berlijn, maar zijn vijf volgende films zouden internationaal niet of nauwelijks vertoond worden en op zeker moment maakte Duarte zelfs zogeheten pornochanchadas.

Derek G. Brechin

57, Glendale CA, 6 november, hartfalen

Oorspronkelijk Schots editor. Monteerde voornamelijk actiefilms, als Stargate (Roland Emmerich, 1994), Cutthroat Island (Renny Harlin, 1995), Executive Decision (Stuart Baird, 1996), Breakdown (Jonathan Mostow, 1997), The Patriot (met Steven Seagal; Dean Semler, 1998), Deep Blue Sea (Harlin, 1999), Romeo Must Die (Andrzej Bartkowiak, 2000), Exit Wounds (Bartkowiak, 2001), Thir13en Ghosts (Steve Beck, 2001), Cradle 2 the Grave (Bartkowiak, 2003), Doom (Bartkowiak, 2005) en Street Fighter: The Legend of Chun-Li (Bartkowiak, 2009).

Christian Barbier

85, Manosque (dep. Alpes de Haute Provence), 3 november, kanker

Frans bijrolacteur. Onder meer in Lucky Jo (Michel Deville, 1964), Week-end à Zuydcoote (Henri Verneuil, 1964), La vie de château (Jean-Paul Rappeneau, 1965), Le franciscain de Bourges (Claude Autant-Lara, 1967), L'armée des ombres (Jean-Pierre Melville, 1969), La horse (Pierre Granier-Deferre, 1968), Jambon d'Ardenne (Benoît Lamy, 1976), L'homme pressé (Édouard Molinaro, 1977), Trois hommes à abattre (Jacques Deray, 1980) en Mayrig (Verneuil, 1991).

José Luis López Vázquez

87, Madrid, 2 november, natuurlijke dood

Spaans acteur. Filmografie omvat een kleine 200 titels, te beginnen met María Fernanda la Jerezana (Enrique Herreros, 1946), waar hij ook als assistent-regisseur bij betrokken was. Speelde aanvankelijk vooral komische rollen. Grootste internationale bekendheid kreeg López Vázquez door zijn optreden in films van Marco Ferreri (El pisito, 1959; El cochecito/Het wagentje, 1960), Carlos Saura (Peppermint frappé, 1967; El jardín de las delicias, 1970; La prime Angélica, 1974; Mamá cumple cien años/Mama wordt 100, 1979) en Luis García Berlanga (El verdugo/De beul ,1963; La escopeta nacional/National Shotgun, 1978). Voorts onder meer in Gli imbroglioni (Lucio Fulci, 1963), Totò d'Arabia (José Antonio de la Loma, 1964), Les pétroleuses (Christian-Jaque, 1971), Travels with my Aunt (George Cukor, 1972), het Catalaanse epos La ciutat cremada (Antoni Ribas, 1976), Letti selvaggi (met Sylvia Kristel; Luigi Zampa, 1979), Plein sud (Luc Béraud, 1981), La colmena (Mario Camus, 1982) en Luna de Avellaneda (Juan José Campanella, 2004).

Met Geraldine Chaplin in de trailer van Peppermint frappé

Manu Verreth

69, Leuven, 30 oktober, ernstige ziekte

Belgisch acteur. Speelde samen met tweelingbroer René Verreth in de populaire Vlaamse televisieserie De collega's (1978-81) en de eruit voortvloeiende bioscoopfilm De kollega's maken de brug (tevens productie; Vincent Rouffaer, 1988). Ook in films als Pallieter (Roland Verhavert, 1976), Kasper in de onderwereld (Jef van der Heyden, 1979), Honneponnetje (Ruud van Hemert, 1988) en Daens (Stijn Coninx, 1993). Was ook geruime tijd directeur van het Mechels Miniatuur Theater.

Yoshiro Muraki

85, Tokio, 26 oktober, natuurlijke dood

Japans art director. Vast medewerker van regisseur Akira Kurosawa, vanaf Ikimono no kiroku/I Live in Fear (1955) tot diens zwanenzang Dreams (1990). Vier Oscarnominaties, voor de kostuums van Yojimbo (1961) en het production design van Tora! Tora! Tora! (Richard Fleischer, Kinji Fukasaku en Toshio Masuda, 1970), Kagemusha (Kurosawa, 1980) en Ran (Kurosawa, 1985). Voorts onder meer verantwoordelijk voor de vormgeving van Joi-uchi/Rebellion (Masaki Kobayashi, 1967) en het door Kurosawa geschreven Ame agaru/After the Rain (Takashi Koizumi, 1999).

Lou Jacobi

95, New York, 23 oktober, natuurlijke dood

Canadees acteur, eigenlijk Louis Harold Jacobovitch. Speelde een grote variëteit aan bijrollen, van de onderduiker Hans van Daan in The Diary of Anne Frank (George Stevens, 1959) tot de heimelijke travestiet Sam Musgrave in Everything You Always Wanted to Know about Sex but Were Afraid to Ask (Woody Allen, 1972). Debuteerde in het Britse Is Your Honeymoon Really Necessary? (Maurice Elvey, 1953). Voorts onder meer Song without End (Charles Vidor, 1960), Irma la Douce (Billy Wilder, 1963), Cotton Comes to Harlem (Ossie Davis, 1970), Little Murders (Alan Arkin, 1971), Next Stop, Greenwich Village (Paul Mazursky, 1976), Roseland (James Ivory, 1977), The Magician of Lublin (Menahem Golan, 1979), het in Nederland opgenomen The Lucky Star (Max Fischer, 1980), Arthur (Steve Gordon, 1981), My Favorite Year (Richard Benjamin, 1982), Amazon Women on the Moon (episode van Robert K. Weiss, 1987), Avalon (Barry Levinson, 1990) en I.Q. (Fred Schepisi, 1994).

Marcel Weiss

97, Saint-Lubin-des-Joncherets (departement Eure-et-Loir), 22 oktober, natuurlijke dood

Frans cameraman. Begon als camera-operator bij films als Les dames du Bois de Boulogne (Robert Bresson, 1945) en Le diable au corps (Claude Autant-Lara, 1947). Eerste film als chef-cameraman: La cage aux rossignols (Jean Dréville, 1945). Voorts onder meer Gouden-Palmwinnaar Une aussi longue absence (Henri Colpi, 1961), L'étalon (Jean-Pierre Mocky, 1970) en Trafic (Jacques Tati, 1971).

Yoko Minamida

Met Hiroyuki Nagato in Taiyo no kisetsu
76, Tokio, 21 oktober, hersenbloeding

Japans actrice, eigenlijk Yoko Kitada. Werd bekend door twee kostuumfilms van Kenji Mizoguchi, Chikamatsu monogatari/The Crucified Lovers (1954) en Yokihi/Princess Yang Kwei-fei (1955). Bereikte in eigen land sterstatus door de zeer eigentijdse hit over opstandige jeugd Taiyo no kisetsu/Season of the Sun (Takumi Furukawa, 1956). Ook in Nusumareta yokujo/Stolen Desire (Shohei Imamura, 1958), Kagenaki koe/Voice without a Shadow (Seijun Suzuki, 1958), tegenover haar echtgenoot Hiroyuki Nagato in Buta to gunkan/Pigs and Battleships (Imamura, 1961), Sandanju no otoko/The Man with a Shotgun (Suzuki, 1961) en Tokyo naito/Tokyo Knights (Suzuki, 1961).

Alberto Testa

82, Rome, 19 oktober, natuurlijke dood

In Brazilië geboren Italiaans liedjesschrijver, veelal samen met zanger Tony Renis. Kreeg een Oscarnominatie als een van de auteurs (met onder meer Renis en Carole Bayer Sager) van het liedje The Prayer uit de animatiefilm Quest for Camelot (Frederik du Chau, 1998). Schreef ook de tekst van de hit Quando quando quando dat Renis vertolkte in het festival van San Remo (1962) en onder meer figureerde in de films Il sorpasso (Dino Risi, 1962)en The Blues Brothers (John Landis, 1980).

Joseph Wiseman

Dr. No
91, New York, 19 oktober, na een lange ziekte

Canadees acteur, vooral in het theater. Speelde de titelrol in Dr. No (Terence Young, 1962), als eerste tegenstander van James Bond. Op Broadway vanaf de jaren dertig. Filmdebuut in With These Hands (Jack Arnold, 1951), Ook in films als Detective Story (William Wyler, 1951), Viva Zapata! (Elia Kazan, 1952), Les miserables (Lewis Milestone, 1952), The Silver Chalice (Victor Saville, 1954), The Prodigal (Richard Thorpe, 1955), The Garment Jungle (Vincent Sherman, 1957), The Unforgiven (John Huston, 1960), The Happy Thieves (George Marshall, 1962), Bye Bye Braverman (Sidney Lumet, 1968), The Night They Raided Minsky's (William Friedkin, 1968), Stiletto (Bernard L. Kowalski, 1969), Lawman (Michael Winner, 1971), The Valachi Papers (Young, 1972), The Apprenticeship of Duddy Kravitz (Ted Kotcheff, 1974), Journey into Fear (Daniel Mann, 1975), The Betsy (Daniel Petrie, 1978), Buck Rogers in the 25th Century (Daniel Haller, 1979), Jaguar Lives! (Ernest Pintoff, 1979), Masada (Boris Sagal, 1981) en Seize the Day (Fielder Cook, 1986).

Met Katie Saylor in de tv-film Men of the Dragon (1974)

Rosanna Schiaffino

69, Milaan, 17 oktober, borstkanker

Italiaans actrice. Voormalige Miss Liguria debuteerde op haar 16de in Totò, lascia o raddoppia? (Camillo Mastrocinque, 1956). Voorts onder meer in La sfida (Francesco Rosi, 1957), Il vendicatore (William Dieterle, 1958), La notte brava (Mauro Bolognini, 1959), Le crime ne paie pas (Gérard Oury, 1961), I briganti Italiani (Mario Camerini, 1961), Two Weeks in Another Town (Vincente Minnelli, 1962), The Victors (Carl Foreman, 1962), het segment Illibatezza in RoGoPaG (Roberto Rossellini, 1963), The Long Ships (Jack Cardiff, 1963), La corruzione (Bolognini, 1964), El Greco (Luciano Salce, 1964), Arrivederci Baby! (Ken Hughes, 1965), The Rover (Terence Young, 1966), Gli eroi (Duccio Tessari, 1971) en Un hombre llamado Noon (Peter Collinson, 1973). Getrouwd geweest met producent Alfredo Bini.

Met Jean-Claude Brialy in La notte brava

Vic Mizzy

93, Los Angeles, 17 oktober, hartfalen

Amerikaans componist. Schreef het thema van de televisieserie The Addams Family (1964-66) en ook de soundtracks van enkele films: The Night Walker (William Castle, 1964), A Very Special Favor (Michael Gordon, 1965), The Ghost and Mr. Chicken (Alan Rafkin, 1966), The Busy Body (Castle, 1967), The Reluctant Astronaut (Edward Montagne, 1967), Don't Make Waves (Alexander Mackendrick, 1967), The Spirit Is Willing (Castle, 1967), The Shakiest Gun in the West (Rifkin, 1968) en The Love God? (Nat Hiken, 1969).

Sacha Bulthuis

Max Havelaar, met Peter Faber
61, Den Haag, 15 oktober, longkanker

Nederlands actrice, voluit Alexandra Paula Maria Bulthuis. Dochter van de elf dagen eerder overleden schrijver en poppenspeler Rico Bulthuis. Vooraanstaand theateractrice, met name bij toneelgroep De Appel. Won twee keer de Theo d"Or, voor haar rollen in de stukken Een vleug van honing (1974) en Botho Strauss' Groot en klein (1992). Speelde incidenteel een grote filmrol, zoals haar debuut in Max Havelaar (Fons Rademakers, 1976), als Tine, de vrouw van het titelpersonage (Peter Faber). Genomineerd voor een Gouden Kalf als de moeder van Fedja van Huêt in AmnesiA (Martin Koolhoven, 2001). Was voorts te zien in de films Rooksporen (Frans van de Staak, 1992), Aletta Jacobs - Het hoogste streven (Nouchka van Brakel, 1995), Kruimeltje (Maria Peters, 1999), Masterclass (Hans Teeuwen, 2005) en TBS (Pieter Kuijpers, 2008). Zou haar laatste filmrol spelen in Komt een vrouw bij de dokter (Reinout Oerlemans, 2009). Ook in de televisiefilms Marrakech (Michiel van Jaarsveld, 1996), Storm in mijn hoofd (Frans Weisz, 2001) en de korte films Brief nr. 16 (Froukje Bos en Ruud Schuitemaker, 1985), De man in de linnenkast (Tallulah Hazekamp Schwab, 2003) en Wereld van stilstand (Elbert van Strien, 2005). Echtgenote van acteur en regisseur Aus Greidanus, moeder van de acteurs Aus Greidanus jr. en Pauline Greidanus.

Fragmenten uit de theatervoorstelling Ben ik al geboren?

Collin Wilcox

To Kill a Mocking Bird
74, Highlands NC, 14 oktober, hersentumor

Amerikaans actrice. Maakte indruk in haar filmdebuut, als het meisje Mayella dat een valse aanklacht wegens verkrachting indient in To Kill a Mocking Bird (Robert Mulligan, 1962). Volgende rollen waren minder opvallend: Catch-22 (Mike Nichols, 1970), The Revolutionary (Paul Williams, 1970), The Baby Maker (James Bridges, 1970), Jaws 2 (Jeannot Szwarc, 1978), Marie (Roger Donaldson, 1985), The Journey of August King (John Duigan, 1995) en Midnight in the Garden of Good and Evil (Clint Eastwood, 1997). Trad ook veel op in televisieproducties, soms onder de naam van haar echtgenoten, als Collin Wilcox-Horne of Collin Wilcox Paxton.

Al Martino

82, Springfield PA, 13 oktober, doodsoorzaak onbekend

Amerikaans zanger, pseudoniem van Alfred Cini. Had grote hits met Here In My Heart (1952), Spanish Eyes (1965) en de Engelse vertaling van Volare (1975). Ook vertolkte hij de voor een Oscar genomineerde titelsong van Hush...Hush, Sweet Charlotte (Robert Aldrich, 1964). Speelde de rol van crooner Johnny Fontane in The Godfather (Francis Ford Coppola, 1972) en The Godfather Part III (Coppola, 1990). Algemeen werd aangenomen dat dit personage gebaseerd was op Frank Sinatra, maar het leek ook op Martino zelf. In de jaren vijftig vluchtte hij naar Engeland, omdat de maffia door afpersing zijn platencontract had overgenomen.

Piet Hein Honig

52, Deventer?, 11 oktober, hersentumor

Nederlands encyclopedist. Publiceerde twee onovertroffen naslagwerken met biografische gegevens over acteurs en regisseurs. In 1984 verscheen zijn Acteurs- en kleinkunstenaarslexicon, dat door de forse omvang (1082 pagina's) bekend zou worden als 'de dikke Honig'. De voormalige bankemployé verzamelde daarin gegevens over 3200 Nederlandse acteurs en cabaretiers uit de voorgaande honderd jaar. De accurate personalia en mini-biografieën, alsmede de tamelijk complete lijsten van theater-, televisie- en filmproducties waar ze aan meewerkten, worden nog steeds veelvuldig geraadpleegd, ook al vond in de erop volgende kwart eeuw geen aanvulling meer plaats. Acht jaar later, in 1992, verscheen een nog kloeker en ambitieuzer boek, dat gelijktijdig in het Nederlands en het Duits uitkwam. Samen met collega Hanns-Georg Rodek verzamelde hij in 100.001 - Encyclopedie van de internationale showbusiness in de 20ste eeuw (1072 pagina's) de basisgegevens van rond de honderd duizend acteurs en regisseurs uit binnen- en buitenland: artiestennaam, geboortenaam, geboortedatum, beroep en eventueel sterfdatum en familierelaties met vakgenoten. Piet Hein legde er eer in om door uitgebreide research in archieven en gemeentelijke administratiesystemen de enige juiste gegevens boven water te krijgen.

Het in eigen beheer uitgegeven, zeldzaam te vinden standaardwerk had veel geld gekost. In de jaren die volgden was ook Honig zelf moeilijk te bereiken. Hij liet enkele relaties weten dat hij zich een tijdje schuil moest houden, om vage redenen die vermoedelijk met schuldeisers te maken hadden. Enige jaren terug dook hij weer op, vooral dankzij inventariserende werkzaamheden voor het Instituut voor Beeld en Geluid te Hilversum.

Ann Hasekamp

Met Bart Klever in Oorlogsrust
82, Amsterdam, 22 september, doodsoorzaak onbekend

Nederlands actrice. Grande dame van het theater, onder meer bij gezelschappen als de Haagse Comedie, Rotterdams Toneel, Centrum, Globe, Publiekstheater en Toneelgroep Amsterdam. Won in 1971 de Colombina voor haar rol in De kersentuin. Incidentele filmrollen: De Anna (Erik van Zuylen, 1983), De zondagsjongen (Pieter Verhoeff, 1992), De flat (Ben Verbong, 1994), De tasjesdief (Maria Peters, 1995), AfFair Play (Roeland Kerbosch, 1995) en Oorlogsrust (Doesjka van Hoogdalem, 2006). Op televisie in de komische serie Het Zonnetje in huis. (1994). Sinds 3 mei 2009 weduwe van acteur en regisseur Ton Lutz.

Aan de telefoon met Martine Bijl in Het zonnetje in huis

Robert Ginty

60, Los Angeles, 21 september, kanker

Amerikaans acteur. Aanvankelijk vooral actief in het theater. Werd bekend als tegenspeler van Jon Voight in de Vietnamfilm Coming Home (Hal Ashby, 1978) en ster van de surprisehit The Exterminator (James Glickenhaus, 1980) en andere actiefilms. Debuteerde met kleine rolletjes in Two-Minute Warning (Larry Peerce, 1976) en Bound for Glory (Ashby, 1976). Naast veel televisierollen (onder andere de series The Paper Chase en Falcon Crest) ook in films als Warrior of the Lost World (David Worth, 1983), Exterminator 2 (Mark Buntzman, 1984), Loverboy (Joan Micklin Silver, 1989), Madhouse (Tom Ropelewski, 1990), Harley Davidson and the Marlboro Man (Simon Wincer, 1991) en The Prophet's Game (Worth, 1999). Regisseerde zichzelf in The Bounty Hunter (1989) en Vietnam, Texas (tevens productie, 1990), en Bo Derek en Jeff Fahey in Woman of Desire (tevens scenario, 1993).

Nico Schaap

Van jonge leu en oale groond
63, Amsterdam?, 19 september, kanker

Nederlands acteur. Speelde veelal kleine rollen in de films Te gek om los te lopen (Guido Pieters, 1981), Ciske de Rat (Pieters, 1984), Overvallers in de dierentuin (Christ Stuur, 1984), Romeo (Rita Horst, 1990), My Blue Heaven (Ronald Beer, 1990) en De kleine blonde dood (Jean van de Velde, 1993). Ook in de tv-series De zevensprong (Karst van der Meulen, 1982), Vuurzee (2005-06) en Van jonge leu en oale groond (2005-07), alsmede de tv-film Sloophamer (Ger Poppelaars, 2003).